یادداشت های مأموریت فرهنگی در قرقیزستان – ۲۸
یك بعدازظهر تابستانی بیشككی
جاوید شو: امروزه و بلكه هر روزه صدای آژیر امبولانس ها درخیابان های بیشكك به گوشمان می رسد؛ هر روز می توانیم در محل های اقامت و مجتمع های مسكونی سفیدپوشان و كروناپوشان را به عینه ببینیم.
به گزارش جاوید شو به نقل از مهر، پرویز قاسمی، رایزن فرهنگی ایران در قرقیزستان در بیست وهشتمین یادداشت نیز از شرایط دهشتناک کرونایی در ایران و بیشکک می گوید. کرونایی که گویا ما هنوز آنرا جدی نگرفته ایم و هنوز نمی دانیم با او چه کنیم؟
این یادداشت را نیز در ادامه بخوانید:
وضعیت خیلی سخت شده، کرونا را می گویم و قرقیزستان را و اینکه دوره و زمانه بدجوری پیچیده و قمر در عقرب شده. هیچ چیزش را نمی گردد پیش بینی نمود. قبلِ نوروز که هنوز کرونا نبود و چیزهای دیگر بود، چقدر مباحث آخرالزمانی مطرح می شد. از علایم و نشانه هایش می گفتند. استدلال ها می آوردند و اقوالی از بزرگان را برای اثبات آخرالزمان بودن مورد استناد قرار می دادند.
سیزده دی که شد و سردار دل ها به شهادت رسید و اتفاقات ریز و درشت بعد آن، یک عده ای هم جنگ ایران و آمریکا و حتی جنگ جهانی سوم را قریب الوقوع دانستند.
خدا وکیلی چقدر پیش خودمان و از خدایمان خواستیم این ۹۸ لعنتی زود تمام بشود و خودمان را برسانیم به ۹۹ تا بلکه گشایشی حاصل شود، هم گشایش درکار ملت و مملکت از لحاظ مشکلات اقتصادی و هم گشایش در بعضی مناسبات خارجی و بلایای سماوی و ارضی! ولی نمی دانستیم آنچه در سال ۹۸ بوده و بویژه در ماه های پایانی اش، زمینه و مقدمه ای بود برای آمادگی و استقبال از اتفاقی سهمگین تر و جهانگیرتر.
و این اتفاق خوشبختانه یا شوربختانه دایره شمولش تنها ایران نبود. یعنی این دفعه برعکس بارهای گذشته تنها ایرانیان گرفتار بلا نبودند. کرونا و کوویداش که آمد قبلش هرچه بود دیگر فراموش شد یعنی آنها در مقابل این یکی؛ دیگر قصه ای بیش نبودند. این یکی که ریزجثه ای بیش نیست و ویروس می نامندش، دنیا را با تمام دستاوردهای علمی، پزشکی و تکنولوژیکی اش به چالش کشیده و هنوز چشم انداز مشخصی برای جمع کردن بساطش وجود ندارد.
گفتیم شکستش می دهیم ولی در این گفتن بیشتر شعار دادیم و دو چیز را فراموش کردیم:
گفتیم شکستش می دهیم ولی غرورمان گرفت و یادمان رفت بگوییم با توکل و با یاری خداوند شکستش می دهیم.
چیز دوم که فراموشش کردیم شرط و شروط لازم برای شکست دادن کرونا بود یعنی رعایت پروتکل های بهداشتی اش.
اولی را دیر متوجه شدیم و زود رفتیم به اول نوشته ها و بنرها و گوشه اکران تلویزیون اضافه کردیم: «با یاری خداوند کرونا را شکست می دهیم.»
دومی را هم بین خودمانی می گویم جدی نگرفتیم و فکر کردیم این مرگ فقط برای همسایه است نه برای ما.
اینک صدایش را رساتر از گذشته و کاملاً در نزدیک نزدیک خود احساس می نماییم. امروزه و بلکه هر روزه صدای آژیر امبولانس ها درخیابان های بیشکک به گوشمان می رسد؛ هر روز می توانیم در محل های اقامت و مجتمع های مسکونی سفیدپوشان و کروناپوشان را به عینه ببینیم. همکاران مان ؛ حتی نزدیک ترین کسانمان نیز الان با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند. شاید خودمان نیز گرفته ایم و نمی دانیم و یا حداقل ناقلش هستیم چون می گویند علائمش و شدت و ضعفش در هرکسی فرق می کند. اول ها که عیسی بایوا -مترجم رایزنی- در این مورد و در مورد خبرهای مختلف مربوط به کرونا می گفت چه بسا زیاد جدی نمی گرفتیم.
حالا او بعد از گذشت بیش از ۴ ماه از شیوع و گسترش کرونا و در حالی که آمار روزانه مبتلایان کرونا در قرقیزستان از ۳-۴ نفر در ایام اول به آمار بسیار نگران کننده بعضاً بیش از ۳۰۰ نفر در روز رسیده است؛ می گوید: «اولین خبر کرونا را که از چین آغاز شد شب اول سال نوی مسیحی از تلویزیون شنیدم. فکر می کردم این بلا نیز همچون بلاهای قبلی مثل آنفولانزای مرغی و خوکی از کشور کوچک مان می گذرد و هیچ گاه آنچه را که الان می بینیم، در خواب سیاهم نمی دیدم. روزانه ۴۰ نفر از ذات الریه می میرند. مردم داد و فریاد می زنند ای نمایندگان مجلس شما به فکر انتخابات هستید و مرخصی های تابستانی خود؛ در صورتیکه آمار قربانیان این ملت کوچک روز به روز افزایش می یابد. خدا به داد این ملت و این کشور برسد.»
امیدوارم و آرزو می کنم این بلای عالمگیر هر چه زودتر شرش از ایران و از قرقیزستان و از کل جهان کنده شود. این نمی گردد مگر اینکه کرونا را جدی بگیریم و واقعاً نکات و دستورالعمل ها و پروتکل های بهداشتی را به جد رعایت کنیم: «در خانه ماندن؛ ماسک زدن؛ دست ها را مرتب شستن و رعایت فاصله اجتماعی.» این چند تا مهمترین و اصلی ترین نکات برای در امان ماندن از این ویروس منحوس هستند.
در این صورت است که می توانیم کادر درمانی؛ پزشکان و پرستاران را نیز در مبارزه با این بیماری و تسریع در علاج و درمان بیماران یاری نماییم و سلامتی و آرامش و امنیت روحی و روانی و زندگی عادی را به جامعه و به کودکان و فرزندانمان به ارمغان آوریم.
پرویز قاسمی
ساعتِ هفده ۱۸ تیر به وقت بیشکک
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب