هنرمند افغانستانی:
شرایط تحصیل برای افغانستانی ها در ایران برقرار است
به گزارش جاوید شو یک هنرمند افغانستانی، اظهار داشت: امروز خوشبختانه شرایطی فراهم شده تا افغانستانی ها بتوانند در رشته هایی مورد نظرشان که مایلند در مدارس و دانشگاه های ایران تحصیل کنند.
اشتراکات بسیار فرهنگی، زبانی، فکری و مذهبی افغانستان و ایران ظرفیت بی نظیری برای توسعه ارتباطات دو کشور به وجود آورده اما به دلیلهای مختلف از این ظرفیت بهره برداری درست و شایسته ای صورت نگرفته است. حتی در سالهای اخیر بواسطه اتفاقات مختلف این ارتباطات به چالش کشیده و آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است.
افغانستان طی چهاردهه گذشته همیشه درگیر جنگ و تجاوز خارجی بوده و از همین رو تولیدات علمی و فرهنگی این کشور تحت تاثیر جنگ و تهاجم فرهنگی قرار گرفته است که هم اکنون باتوجه به ریشه های مشترک فرهنگی و تمدنی ایران و افغانستان، ضرورت جدی گسترش روابط علمی و فرهنگی احساس می شود.
باید بسترهای مشترک فرهنگی مان را بشناسیم
آرزو نوری در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا و در تشریح چرایی عدم همکاری هنرمندان ایرانی و افغانستانی به رغم پیشینه فرهنگی، نزدیکی های تاریخی و حتی زبانی دو ملت بیان کرد: این مساله می تواند دلیلهای مختلفی داشته باشد که همچون آن عدم شناخت ما از فرهنگ های همدیگر است؛ یعنی کاستی در اینکه ببینیم چه هنرهایی داریم و این هنرها در بستر فرهنگی چگونه بوده است.
ضمن اینکه هنرمندان افغانستانی در ایران به سبب محدودیت هایی که برای آنها وجود دارد، نمی توانند بسادگی هنرهای مشترکی که دارند را در معرض نمایش عام بگذارند و به آسانی در نمایشگاه ها شرکت نمایند و مجوز کار و نمایشگاه بسادگی به آنها داده نمی گردد.
این هنرمند نقاش در پاسخ به این پرسش که آیا هنرمندان ایرانی و افغانستانی در بهبود پیوندهای دو ملت نقش دارند و می توانند در تسهیل گری این امر مفید باشند؟، اشاره کرد: صد در صد اینگونه است؛ تاریخ روابط دو کشور را که نگاه نماییم مشاهده خواهیم کرد که علاوه بر وجود زمینه اشتراک هنری در میان دو ملت و کشور ایران و افغانستان، حتی شباهت هایی هم وجود دارد.
نوری در ادامه و با تاکید بر تفاوت های نسل دوم و سوم مهاجران افغانستانی در ایران و نقش نهادهای ایرانی در شکوفایی تعدادی از این افراد در نسل دوم و سوم در عرصه هایی چون سینما و موسیقی، اشاره کرد: نمی گویم نقشی پررنگ یا کمرنگ وجود داشته اما به طور یقین بی تاثیر نبوده و به صورتی تاثیر مهمی داشته است؛ من به شخصه زیر نظر یک استاد ایرانی نقاشی را فرا گرفته ام؛ ضمن اینکه در ایران به دنیا آمده ام و اینجا را بسیار بالاتر از افغانستان می شناسم.
هرکشور و هرجای دنیا که زندگی کنید قانون مختص به خودش را دارد و باید در این راستا و بر این راستا زندگی و حرکت کرد اما تعدادی از قوانین بسیار محدودکننده هستند، به صورتی که اجازه نمی دهند که همراه هم هنری را به جهان نشان دهیم و به جهان بگوییم که ایران و افغانستان می توانند که هنری را بصورت مشترک عرضه کنند و در این هنرها پیشرفت کنند و همراه باشند.
قوانینی که محدودیت ساز هستند
هنرمند افغانستانی توضیح داد: یکی از کاستی ها این است که مثلا من که هنر نقاشی (یا هر هنر دیگری) را بلد هستم حتی اجازه نمی دهند که بعنوان یک مربی افغانستانی در یک آموزشگاه (حتی آموزشگاهی آزاد و نه دولتی) آغاز به کار کنم و این هنری را که از یک ایرانی یا یک افغانستانی فراگرفته ام (و حالا به درجه ای رسیده ام که می توانم هنرم را آموزش بدهم) را به ایرانیان یا افغانستانی ها آموزش بدهم.
دلیل این مساله می تواند خیلی موارد باشد که یکی همین قوانین است من در طول این مدت جوابی قانع کننده و منطقی نشنیدم که چرا یک مربی افغانستانی نمی تواند هنرش را در آموزشگاه ها، مدارس و هر نهادی در اختیار دیگران قرار دهد؛ بنا بر این تدریس من مدتی کوتاه بعد از اعمال محرومیتی که توسط اداره کل فر هنگ وارشاد اسلامی منطقه عنوان شد، به انتها رسید و الان خانه نشین شده ام و کاری هم نمی توانم انجام بدهم.
این هنرمند افغانستانی در پاسخ به این پرسش که چرا نویسندگان معاصر افغانستان کمتر در ایران شناخته شده هستند؟، تصریح کرد: این مساله هم می تواند متاثر از شرایط مادی و هم غیرمادی باشد؛ چنانچه یک نویسنده افغانستانی می تواند شرایطی را داشته باشد که کتابی خوب را بنوسید اما شرایط اینکه کتاب را به نهادی معرفی نماید و توسط آن نهاد مورد حمایت برای انتشار قرار گیرد تا شناخته شده و کتابش چاپ گردد و مردم ببینند و بشناسند و بخرند و بخوانند، با محدودیت های مختلفی روبروست.
در مورد روابط بین دانشگاهی دو کشور ایران و افغانستان هم باید اظهار داشت که این رابطه قبلا بسیار ضعیف بود اما امروز می شود اظهار داشت که رو به بهبودی رفته است؛ البته مواردی هم وجود دارد که جزو محدودیت های ما است. مثلا اینجا وضعیت خاصی وجود دارد و زمانی که من و برادرم به دانشگاه رفتیم و حدود سه ترم در مقطع کارشناسی ارشد درس خوانیدم اما به سبب اینکه کارتی که برایمان صادر گردیده است نمی توانیم در ایران در مقطع تحصیلات تکمیلی ادامه دهیم و باید به افغانستان برویم و بعد از تهیه پاسپورت از کشور خودمان به ایران مراجعه نماییم.
وی اضافه کرد: اما موضوع این است که گاهی ممکنست یک افغانستانی در شرایطی خاص وارد ایران شده باشد که حالا نمی تواند به کشور خودش بازگردد (همچنان که ما به سبب مشکلاتی که پدرم در افغانستان داشت و امکان رفتن و گرفتن پاسپورت را نداشتیم از تحصیل بازماندیم) و این شناسنامه یا پاسپورت را برای ادامه تحصیل تهیه نماید. بنا بر این از تحصیل بازمی ماند همچنان که من و برادرم نتوانستیم بیش از لیسانس به تحصیل ادامه دهیم.
در مجموع امروز شرایطی هست که خوب هستند اما شرایطی هم وجود دارند که خوب نیستند و مانع تحصیلات جوانان می شود؛ یکی از نکات خوب امروز این است که قبلا تحصیل در خیلی از رشته ها ممنوع بود و ما نمی توانستیم در آنها تحصیل نماییم اما امروز می توانیم در این رشته ها هم درس بخوانیم. رشته هایی مانند تجربی و گرافیک و...
نوری افزود: امروز این شرایط فراهم گشته است که افغانستانی ها بتوانند در این رشته هایی که دوست دارند تحصیل کنند اما پس از لیسانس شرایط ادامه تحصیل و کار بسیار دشوار است و راهی جز خانه نشینی یا کارهای ساده کارگری امکان دیگری برای ما وجود ندارد.
آرزو می کنم که روزی هر تبعه افغانستانی که در ایران زندگی می کند فقط یک تبعه افغانستانی شناخته نشود و به اسم یک هنرمند، مهندس، پزشک و هرچیزی که دوست دارد و برای آن تلاش نموده است شناخته شود و نه تبعه بودنش در زبان ها بماند.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب