از آرامبا چه می دانید؟
آرمانشهری كه توسط یك بی سواد در اتیوپی تحقق پیدا كرد
به گزارش جاوید شو زومرا نورو محمد با جمعیتی حدود ۵۰۰ نفر در اتیوپی آرمانشهری به نام آرامبا را تاسیس كرده است. آرمابا خودكفاست و از اصول اساسی اش برابری زن و مرد است. نورو محمد به علت فقر نتوانست درس بخواند.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ: بخش پژوهش های رایزنی فرهنگی ایران در اتیوپی
در شمال غربی اتیوپی، جمعیتی در حدود ۵۰۰ نفر که توسط مردی به نام «زومرا نورو محمد» جمع شده و محلی را به نام آرامبا تأسیس کرده اند. جامعه آرامبا خودکفا است و چهار اصل را سرلوحه زندگی در این جامعه قرار داده است و همه بدان پایبند هستند. این اصول عبارتند از: احترام به برابری زنان و مردان، احترام به حقوق کودکان، مراقبت از سالمندان و نهایتاً ممنوعیت انجام کارهای بد و نادرست. در جامعه قوانینی است که مردمان این جامعه بدان اعتقاد داشته و طبق آن رفتار می کنند. ضمناً بعدها قانون جدیدی هم به چهار اصل بالا افزوده شد و آن پذیرش این مورد است که همه افراد جامعه شامل زن و مرد با یکدیگر خواهر و برادر هستند.
درآمد مردم این جامعه عمدتاً از بافندگی و کشاورزی تأمین می شود اعضای این جامعه مطابق توانایی های خود کار می کنند و وظایف مختلفی از قبیل بافندگی، مزرعه داری، رسیدگی به امور سالمندان، نگهبانی و غیره را به اشتراک می گذارند و تمامی سود حاصل از انجام این فعالیت ها به صورت مساوی بین اعضا در انتهای سال صرف نظر از جنسیت و یا توانایی افراد به طور مساوی میان همگان تقسیم می شود.
سابقاً تمام افراد جامعه زیر درختی که یک تخته سیاه کوچک بر آن نصب بود جمع می شدند و آموزش می دیدند ولی سال هاست این کار متوقف شده، چون که مردم در این جامعه برای خود مهد کودک و مدرسه ساخته اند و همه کودکان به مهدکودک ساخته شده می روند تا پیش از ورود به دبستان با ارزش های جامعه خود آشنا گردند، همینطور برای افراد مسن نیز، محلی برای نگهداری از ایشان یا به اصطلاح خانه سالمندان ساخته شده است.
علاوه بر این زنان در این جامعه صرفا مسئول انجام وظایف خانه نیستند و مردان وظیفه دارند به زنان در کارهای خانه کمک کنند. به همین دلیل، این جامعه پناهگاهی است برای زنان و مردان مجرد و بیوه که در خیلی از روستاهای دیگر چاره ای جز ازدواج مجدد و یا تحمل فقر و تنگدستی ندارند.
آرامبا کجاست و چگونه اداره می شود؟
روستای آرامبا در اتیوپی، یک جامعه کاملاً مستقر و با سبک زندگی خارق العاده است که در آن برابری بین زن و مرد، روحیه اجتماعی و مشورت، آزادی مذهب، صداقت، سخت کوشی، دموکراسی و دوری از اضطراب جزو ساختارهای موجود آن است.
زومرا نورو محمد می گوید: «وقتی کودک بودم، از آنچه در اطرافم می دیدم بسیار عصبانی می شدم. در حالیکه مادرم به پدرم برای کاشت و برداشت محصول کمک می کرد، هیچگاه به وی در کار خانه کمک نمی کرد و من این کار اور را ناعادلانه می دانستم. با خودم قسم خوردم که هنگامی که بزرگتر بشوم باید این امر را تغییر دهم. پدر و مادرم کشاورز بودند. آنها هر دو روزها در مزرعه مشغول کار و فعالیت بودند اما وقتی به خانه برگشتند، زمان آن بود که پدرم استراحت کند اما تازه شروع کار مادرم در خانه بود. از او انتظار می رفت آشپزی، تمیز کردن خانه، شستشوی پای پدر و رسیدگی به امور بچه ها را انجام دهد. وقتی مادرم نتوانست همه کارها را بموقع انجام دهد، پدرم وی را مورد آزار و اذیت، توهین و گاه کتک زدن قرار می داد و من فقط با تعجب نگاه می کردم که چرا این اتفاق باید برای مادرم بیافتد. اما بعداً فهمیدم که این یک واقعیت جامعه سنتی اتیوپی است و فقط در خانه ما اتفاق نمی افتد بلکه در تمامی خانه ها اینچنین است.»
زومرا نورو محمد بنیانگذار این جامعه است و اصول آنرا بنا نهاده است. وی در سال ۱۹۴۷ (در ۲۱ اوت) در Tsimada متولد شد، او بعنوان یک پسر کشاورز زاده در مجاورت Wogeda، در منطقه بهاردار که چندان از محل فعلی آرامبا دور نیست (شمال ادیس آبابا، در منطقه Amhara) بزرگ شد. او به جای رفتن به مدرسه مجبور بود در مزرعه کار کند به همین جهت بی سواد است (بعداً در زندگی یاد گرفت که چند کلمه را امضا کند و بنویسد، اما قادر به خواندن روزنامه یا کتاب نیست.) او به دنبال ایجاد یک مکان برای خود بود که در آن عدالت و برابری وجود داشته باشد و برای اجرایی کردن ایده خود از همان زمان جوانی، پیگیر مبحث بود.
در سال ۱۹۷۲ او رویای راه اندازی این جامعه بی نظیر را در سر داشت. او گروه کوچکی از زنان و مردان (۶۶ نفر) را متقاعد کرد و سرانجام بعد از توجیهات فراوان توانست، ۱۹ خانواده را در حدود پنجاه هکتار مستقر و جامعه خویش را بنا نهد و نکته جالب این است که هیچیک از آنها قادر به خواندن و نوشتن نبودند.
صداقت یکی از ارزش های اصلی جامعه آرامباست. برای پیوستن به جامعه، باید صادق باشید و با صلح و آرامش زندگی کنید: نباید دروغ بگویید، دزدی نکنید و قسم بخورید که نزاع نکنید و هیچ گاه بر خلاف اصول اخلاقی رفتار نکنید. این قوانین در سندی در حدود بیست صفحه به زبان امهریک نوشته شده است مردم روستاهای همجوار از این واقعیت ناراحت بودند که مردان، زنان و فرزندان جامعه آرامبا از حقوق یکسانی برخوردار بودند و دولت اتیوپی هم تلاش بیهوده ای داشت تا آنها را در جوامع همجوار دیگر ادغام کند. جامعه کم کم متوجه شد که تبدیل رویای کودکی زومرا محمد به واقعیت اساسا کار آسانی نخواهد بود. در سال ۱۹۸۶، تحت فشار همسایگان، رهبر آنها دستگیر شد و شش ماه را بدون افترا و بدون محاکمه در زندان به سر برد. در ایام پایانی سقوط دولت اتیوپی (درگ) در سال ۱۹۸۹، هنگامی که آنها شنیدند که مردم روستاهای مجاور قصد قتل زومرا محمد و یارانش را دارند، از ترس جان خود شبانه خانه های خویش را ترک و به بونگا گریختند. بونگا شهری ساکت در نزدیکی جیما (جنوب غربی آدیس آبابا) بود. آنها چندین سال در شمال کشور سرگردان بودند، جایی که گرسنگی و بیماری سبب کشته شدن بیست نفر از اعضای این جامعه هم شد.
در سال های ۱۹۹۳-۱۹۹۴، بعد از تغییر دولت در ۱۹۹۱ آنها که حالا تعدادشان به حدود سی نفر کاهش یافته بود به آمبارا بازگشتند و دیدند که زمین ها آنها توسط مردم روستاهای دیگر تصاحب شده، بنابراین با تلاش فراوان توانستند ۱۷ هکتار از ۵۰ هکتار زمین خویش را بازپس بگیرند تا از راه کشاورزی بتوانند زندگی خویش را سپری کنند.
این جامعه در سال ۲۰۰۳ دارای ۳۴۰ نفر سکنه، ۴۰۰ نفر در سال ۲۰۰۶، ۴۰۳ عضو و ۱۰۹ خانواده در سال ۲۰۰۹ و ۴۱۲ نفر ساکن و ۱۱۹ خانوار در سال ۲۰۱۰ شد که عمدتاً از مناطق مختلف منطقه امهارا آمده اند. آنها از پیشینه های مختلف فرهنگی، مذهبی و قومی هستند، گرچه اکثریت آنها منشأ مسلمان دارند. زومرا نورو محمد می گوید که تعداد بیشتری از افراد می خواهند به جامعه ما بپیوندند، اما فضای کافی برای کار و کشاورزی وجود ندارد و نمی توانیم آنها را در جامعه خود بپذیریم.
جغرافیای منطقه
آرامبا در ۷۴ کیلومتری شهر بهاردار که در ۶۳۱ کیلومتری شمال غربی پایتخت آدیس آبابا قرار دارد و در ایالت آمهارا واقع شده است. و ۱۹۰۰ متر از سطح دریا بالاتر است.
برابری زنان و مردان در آرامبا
در آرامبا کودکان و زنان مورد احترام و دارای حقوق برابر با بزرگسالان مرد هستند. زومرا نورو محمد می گوید: در جامعه ما وظایف طبق جنسیت صورت نمی گیرد بلکه با عنایت به توانایی ها و ترجیحات فردی انجام می شود. فقط حاملگی و شیردهی حق زنان است. مردان کار زنان را انجام می دهند و زنان کارهای مردان را انجام می دهند. ازاین رو آرامبا بعنوان جامعه ای شناخته می شود که مردان در آن از کودکان مراقبت می کنند، آشپزی می کنند و زنان مشغول شخم زدن زمین و بافندگی هستند. زنان و مردان همه این کارها را کنار هم انجام می دهند، در حالیکه در اتیوپی (و در جای دیگر …) این مشاغل بر مبنای جنسیت تعیین می شود.
در آرامبا حقوق بانوان رعایت می شود، در حالیکه در بقیه کشورهای فقیر و سنتی اینگونه نیست و تمام زنان ملزم به رعایت آداب و سنن هستند. این گفته یکی از زنان جامعه آرامباست و از اینکه در اینجا زندگی می کند بسیار خوشحال است. وی می گوید کل این جامعه واقعاً مانند خانواده من است و اگر بیمار و یا معلول شوم جامعه از من حمایت می کند و اگر طلاق بگیرم، ۵۰% اموال را دریافت می کنم.
در آرامبا ازدواج های زودرس و الزامی ممنوع می باشد و دختران پیش از ۱۹ سالگی مجاز به ازدواج نیستند، پسران قبل هم پیش از ۲۰ سالگی حق ازدواج ندارند. حتی سقط جنین که در کشور اتیوپی مورد مناقشه قانونی قرار دارد در این جامعه بعنوان یک مبحث خصوصی تلقی می شود و در یک کلینیک داخل آرامبا سقط جنین صورت می پذیرد و این مبین این مورد است که این جامعه از بحث های ملی کشور اتیوپی فاصله دارد و از قوانین خود پیروی می کند.
صداقت
صداقت یکی از ارزش های اصلی جامعه آرامباست. برای پیوستن به جامعه، باید صادق باشید و با صلح و آرامش زندگی کنید: نباید دروغ بگویید، دزدی نکنید و قسم بخورید که نزاع نکنید و هیچ گاه بر خلاف اصول اخلاقی رفتار نکنید. این قوانین در سندی در حدود بیست صفحه به زبان امهریک نوشته شده است.
اگر یک عضو جامعه از قوانین پیروی نکند، سایر اعضای ابتدا با او صحبت می کنند تا او را در راه صحیح قرار دهند. اگر راه خویش را تغییر ندهد، از دیگران جدا شده و همین مساله سبب می شود که او درباره اعمال خود مجدداً فکر کند. وی سرانجام می تواند از جامعه اخراج شود، اما این اتفاق هیچگاه نیفتاده است. ازاین رو آرامبا، جامعه ای برای همه افراد نیست و فقط عده محدودی را شامل می شود.
در آرامبا هیچ دزدی وجود ندارد و کودکان گدایی نمی کنند و این جامعه را تبدیل به یک مدل استثنایی در کل کشور اتیوپی و یا آفریقا تبدیل نموده است. با این حال، خانه ها همه قفل دارند تا در مقابل ورود افراد بیگانه محافظت گردد چون که از شهرها و روستاهای مجاور افراد زیادی برای خرید محصولات کشاورزی به آرامبا رجوع می کنند. اعضای جامعه باید از مصرف الکل، سیگار، چات و حتی قهوه اجتناب کنند چون که بر این باورند که این نوشیدنی ها اعتیاد آور به حساب می آید و تهدیدی برای بهزیستی جامعه به حساب می آید. تنها نوشیدنی مجاز در این جامعه چای است چونکه آنرا کمتر خطرناک می دانند و در کافه محلی هم بسیار نوشیده می شود. جامعه در زمینه مسائل جنسی خیلی سخت گیر است و هرگونه روابط جنسی پیش از ازدواج ممنوع می باشد و کسی که ازدواج می کند هم اجاره رابطه با غیر را ندارد.
مذهب
جامعه آرامبا از هیچ آیینی پیروی نمی کند و آنها به صداقت و عشق به همه انسان ها اعتقاد دارند و این آیین آنهاست. زومرا محمد می گوید: «در آغاز، ما مسیحی یا مسلمان بودیم. اما امروز، ما به همان خالق اعتقاد داریم. وی در همه جا و اطراف ما است. دیگر نیازی به رفتن به وی در کلیسا یا مسجد نیست. ما به او اسم نمی دهیم، چونکه این راه تقسیم انسانهاست. ما به زندگی بعد از مرگ اعتقاد نداریم، چونکه هیچ مدرکی در این حوزه نداریم. ما با کار و نشان دادن همبستگی به دیگران، بهشت خویش را می سازیم. ما اصول اصلی که در کتب مقدس وجود دارد را پیدا و به کار می بندیم، هیچ نظریه ای وجود ندارد بلکه ما عملگرا هستیم.»
در آرامبا حقوق بانوان رعایت می شود، در حالیکه در بقیه کشورهای فقیر و سنتی اینگونه نیست و تمام زنان ملزم به رعایت آداب و سنن هستند. این گفته یکی از زنان جامعه آرامباست و از اینکه در اینجا زندگی می کند بسیار خوشحال است. وی می گوید کل این جامعه واقعاً مانند خانواده من است و اگر بیمار و یا معلول شوم جامعه از من حمایت می کند و اگر طلاق بگیرم، ۵۰% اموال را دریافت می کنم مردم آرامبا طبق تقویم خود عمل کرده و تعطیلات مذهبی کشور و حتی تعطیلات عمومی برای آنها معنایی ندارد. تنها تعطیلی مردم آرامبا تعطیلی نخستین روز سال نو مردم اتیوپی است که در یازدهم سپتامبر برگزار می گردد. مراسم خاکسپاری جنازه به سرعت و بدون مراسم انجام می شود، چونکه آنها معتقدند که اگر چیزی برای گفتن به کسی داریم، باید تا زمانی که زنده است به او بگوئیم و بعد از مرگ صحبت معنایی ندارد و مردم به جهت فوت یکی از بستگان حتی مراسم عروسی را متوقف نمی کنند. ازاین رو هیچ آیین مذهبی وجود ندارد و عملاً هیچ اعتقادی مذهبی وجود ندارد. تنها استثناء این عقیده است که بشر از یک زوج اولیه به وجود آمده است.
اتحاد
همبستگی یکی دیگر از ارزش های اساسی جامعه است. در جامعه اتیوپی، افراد گرفتار و پیر کسی را ندارند که از آنها مراقبت کند و حتی امکان دارد چیزی برای غذا خوردن یا جایی به منظور زندگی نداشته باشند. اما در آرامبا تمام افراد جوان و قوی تر موظف به رسیدگی به امور افراد پیر و ناتوان هستند.
اعضای جامعه هفته ای یک روز را مشغول کمک به سالمندان، بیماران و نیازمندان می گذرانند. روز سه شنبه «روز توسعه» است. همه آزاد هستند که بتوانند در قالب برنامه های کاری شخصی کار کنند. به طور کلی ساکنان آرامبا بسیار کار می کنند، چون که اعتقاد دارند کار یک ارزش اساسی برای جامعه آنهاست.
زنانی که اخیرا فرزندان خویش را به دنیا آورده باشند سه ماه مرخصی زایمان (یک ماه پیش از زایمان، دو ماه بعد از آن) دریافت می کنند. یکی از اعضای جامعه مراقب رفاه کلیه کودکانی است که والدین آنها کار می کنند. این شیرخوارگاه دارای یک پرستار تمام وقت است که حقوق وی توسط جامعه پرداخت می شود. این پرستار باید در روستا زندگی کند و به صورت ۲۴ ساعت در دسترس می باشد. این شیرخوارگاه برای مراقبت های پیش از زایمان، کنترل تولد و کمک های اولیه مجهز شده است.
سالمندانی که دیگر حتی قادر به کار کردن نیستند، نه تنها مورد احترام هستند بلکه جامعه کلیه هزینه های آنان را هم به عهده می گیرد. آنها در یک ساختمان جداگانه قرار می گیرند، جایی که روزانه سه بار به آنها غذا داده شده و از آنها مراقبت پزشکی هم می شود. اعتقاد در این جامعه در مورد سالمندان بدین صورت است که «سالمندان جزئی از خانواده آنها هستند.» در ابتدا یک ساختمان کوچک با دو یا سه تختخواب جهت استفاده افراد مسن ساخته شد و بعد این ساختمان توسعه داده شد.
یک قانون دیگر در آرامبا وجود دارد و آن برادری جهانی است. سیاه یا سفید، همه برابر هستند. وقتی از زومرا محمد در مورد وابستگی های قومی سؤال می شود، او به آسانی می گوید این مورد در اینجا برای مردم معنایی ندارد.
آموزش
فرزندان و دختران حق دارند که آموزش ببینند و بازی کنند. همه کودکان تا حد امکان با عنایت به توانایی خود به مدرسه می روند. و تحصیل کردن به معنای احترام و کمک به یکدیگر برای ایجاد یک برادری و برابری است. کودکان روزانه ۶ ساعت حق بازی کردن دارند و بعد از مدرسه به والدین خود کمک می کنند و بعد از بازگشت از مدرسه، به انجام تکالیف مدرسه هم سفارش می شوند. در مرکز روستا مهد کودک بوجود آمده و همه روزه از ساعت ۸ بامداد تا غروب آفتاب دایر است. هر معلم در این مهد کودک مسئول مراقبت از چهار کودک است. ضمناً در مهد کودک و مدارس ابتدایی آرامبا به کودکان قوانین این جامعه که اصل برابری و برادری است هم آموزش داده می شود.
جامعه همینطور نخستین کتابخانه خویش را در سال ۱۹۹۷ بنا و مورد استفاده مردم قرار گرفت و بعدها در آگوست ۲۰۰۷ ساختمان جدیدآرامبا چهار ساعت در ایام شنبه و یکشنبه در مدرسه حاضر می شوند تا به وضعیت دروس و تکالیف آنها رسیدگی شود و این یک فوق برنامه برای آنان به حساب می آید. حقوق معلمان در این سیستم توسط جامعه آرامبا پرداخت می شود.
دموکراسی
این جامعه است سیزده کمیته اجرای دارد که هر سه سال یکبار با رای گیری عمومی افراد کمیته انتخاب می شوند:
۱. کمیته توسعه که وظیفه نظارت بر دوازده نفر دیگر را به عهده دارد.
۲. کمیته زیر توسعه مسئول امور فقراء.
۳. کمیته سنی مسئول امور سالمندان.
۴. کمیته بهداشت و مراقبت از بیماران و زنان آبستن.
۵. کمیته بهداشتی که وظیفه نظافت قسمت های عمومی جامعه آرامبا را برعهده دارد و همه را ترغیب می کند تا خانه خویش را تمیز نگه دارند و به کسانی که قادر به انجام چنین کاری نیستند هم کمک می نماید.
۶. کمیته آموزش و پرورش که مسئول مهد کودک جامعه را به عهده دارد.
۷. کمیته پذیرش که مسئولیت تماس با بازدید کنندگان را برعهده دارد. این یک راهنمای برای معرفی جامعه آرامبا به دیگران است.
۸. کمیته اقتصادی که امور درآمدها و هزینه ها را رسیدگی می کند.
۹. کمیته واگذاری کار که به هر عضو شغلی اختصاص می دهد.
۱۰. کمیته شکایات که به اختلافات بین اعضا و حل آن می پردازد.
۱۱. کمیته امنیت که مسئول حفظ امنیت روستا در مقابل دیگران است.
۱۲. کمیته اموال گمشده که مدیریت اموال از دست رفته را دارد و آنرا به صاحب اصلی آن باز می گرداند.
۱۳. کمیته ای که قوانین و مقررات آتی را تهیه می کند.
بنیانگذار این جامعه زومرا محمد عضو کمیته توسعه و کمیته پذیرش است. کمیته ها حداقل سالی یک مرتبه تشکیل می شوند و با بالا بردن دستها رای گیری صورت می پذیرد. بزرگسالان (بالای ۱۸ سال) می توانند در همه پرسی هایی که سالی یکبار برگزار می گردد شرکت نمایند و نرخ مشارکت در تصمیم گیری ها باید حدود ۹۰٪ باشد.
منبع: javidsho.ir
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب