بدون نوشتن مقاله نمی توان ارزش خلق کرد
به گزارش جاوید شو، استادیار ایرانداک با اشاره به اینکه مقاله قسمتی از زنجیره ارزش است، اظهار داشت: نمی توان بخش مقاله را از پروسه خلق ارزش حذف کرد؛مثل این است که لامپ را از پروسه حذف نماییم و انتظار روشنایی داشته باشیم.
دکتر بهروز رسولی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی جایگاه علمی ایران از نظر تعداد انتشارات علمی اظهار داشت: خوشبختانه سیاست گذاران به این مساله واقفند که از دست دادن این جایگاه و در کل کاهش انتشارات دانشگاه ها موضوع جدی است. الان در دانشگاه های مخلتف حرکت هایی شروع شده برای اینکه از این افت جلوگیری نمایند.
وی درباره ی اقداماتی که برای افزایش انتشارات علمی در دانشگاه ها شروع شده است، اظهار داشت: در گام اول دانشگاه ها تا حدودی درحال افزایش تشویقی های چاپ مقاله هستند. همین طور برای افزایش تعداد انتشارات دانشگاه از ظرفیت محققان بیرون دانشگاه استفاده می نمایند.
استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) در پاسخ به این پرسش که آیا انتقاداتی که سالیان اخیر در مورد مقاله نویسی مطرح می شود، نقشی در پایین آوردن انتشارات دانشگاه ها و افت رتبه علمی داشته است؟ اظهار داشت: پژوهشگر در یک نظام رشد و ارتقا قرار دارد، به این علت نگاه می کند ارزیابی ها به چه نکاتی توجه دارد، چون به هر حال باید این امتیازات را کسب کند؛ بعد به ناگهان به او عنوان می نماییم که مقاله به درد نمی خورد! این اقدامات محققان را گیج می کند.
«مقاله» قابل حذف از زنجیره ارزش نیست
وی اشاره کرد: من به شدت با این گزاره که برخی اشاره میکنند «مقاله به چه دردی می خورد؟» مخالفم؛ اگر به روندهای علمی بصورت یک زنجیره ارزش نگاه نماییم، مقاله قسمتی از زنجیره ارزش است.
این پژوهشگر علم سنجی در مورد زنجیره ارزش توضیح داد: در زنجیره ارزش یک سری ورودی یا input وجود دارد که در نتیجه برخی کارها تبدیل به یک سری برونداد یا output می شوند. در ادامه آنها تبدیل به برآیند یا outcome می شوند و این برآیندها تبدیل به ایمپکت یا تاثیر می شوند.
رسولی با اشاره به یک مثال تشریح کرد: بعنوان مثال ما یک سری سیم و لامپ و... داریم و دنبال این هستیم که با آن روشنایی تامین نماییم. یک پژوهشگر روی نحوه اتصال سیم ها برای روشن کردن این لامپ کار می کند و مقاله ای می نویسد و چاپ می شود. این مقاله می تواند تبدیل به یک پروانه ثبت اختراع شود. یک نفر بر روی این مدل کار می کند؛ چند نکته به آن اضافه می کند و در نهایت می گوید ما توانستیم از این راه لامپ را روشن نماییم. این لامپ باید قابلیت کاربرد در عمل داشته باشد. لامپ برآیند کار ما است، مقاله و پتنت، برونداد یا output ماست. زمانی که این پروسه بتواند لامپ خانه یک نفر را در دور افتاده ترین مناطق روشن کند، به ایمپکت یا تاثیر رسیده است. پروسه رشد علمی و تاثیرگذاری نیز به همین صورت است.
وی اشاره کرد: نمی توانیم بگوییم من از امروز تصمیم می گیرم که بخش مقاله را از این پروسه حذف کنم؛ مثل این است که لامپ را از پروسه حذف نماییم و انتظار روشنایی داشته باشیم. این یک اصول و بنیانی دارد و نیاز است که درک درستی از این پروسه وجود داشته باشد. باید توجه داشت که از ۱۰۰ مقاله، یکی تبدیل به پتنت می شود؛ از ۱۰۰۰ مقاله یکی تبدیل به ایمپکت می شود. نمی توان زنجیره اول را حذف نمود و بگوییم محققان ادامه کار را انجام دهند.
کار پژوهشگر مقاله نویسی است
عضو هیات علمی ایرانداک اشاره کرد: پژوهشگر، پژوهش، مقاله نویسی و نوشتن بلد است؛ اگر صنعت بلد بود، در صنعت کار می کرد. در این پروسه دانشگاه هم نباید حذف شود، بیزینس دانشگاه همین است. کاری که در یک شرکت دولتی با میلیاردها تومان می تواند صورت گیرد و تبدیل به یک پژوهش می شود، شاید در دانشگاه با ۱۰۰ میلیون تومان قابل انجام باشد؛ چون تخصص دانشگاه پژوهش است.
وی اشاره کرد: حذف کردن یک بخش از زنجیره کار درستی نیست؛ نمی دانم چرا واقعا بعضی افراد این مسایل را مطرح می کنند ولی هدف هر چه باشد، نتیجه آن مساعد نیست.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب