محرم به روایت لهوف، ۲
گفت وگوی امام حسین(ع) با یزیدیان
جاوید شو: حسین (ع) چون دید مردم حریص اند تا هر چه زودتر جنگ را شروع کنند به برادرش عباس اظهار داشت: اگر می توانی امروز اینان را از جنگ منصرف کنی، بکن.
به گزارش خبرنگار تاریخ و اندیشه ایرنا به نقل از کتاب لهوف، راوی می گوید: عبیدالله بن زیاد یاران خویش را برای جنگ با حسین برانگیخت و آنان هم پیروی کردند. ابن زیاد، آخرت عمر سعد را به دنیایش خرید و او را به دوستی خاندان بنی امیه دعوت کرد. او هم پاسخ مثبت داد و با چهار هزار سوار به جنگ حسین بیرون شد.
ابن زیاد هم سربازان را پشت سرهم می فرستاد تا آن که در ششم ماه محرم، ۲۰ هزار سوار در رکاب عمر سعد گردهم آمدند.
گفت و گوی حسین(ع) با دشمن
آنان کار را بر حسین تنگ گرفتند تا آنجایی که تشنگی بر حسین و یارانش فشار آورد. حسین به پای خاست و بر دسته شمشیر خود تکیه داد و با صدای بلند فریاد زد: شما را به خدا مرا می شناسید؟
گفتند: آری تو نواده پیامبری.
گفت: شما را به خدا می دانید پدر من علی بن ابی طالب و مادر من فاطمه زهرا است؟ همان علی که اولین کسی بود که اسلام آورد و از همه دانشمندتر و بردبارتر بود.
گفتند: آری به خدا.
گفت: شما را به خدا می دانید جده من خدیجه است و او اولین زنی است که اسلام آورد؟ شما را به خدا می دانید حمزه سیدالشهداء عموی پدر من است؟ شما را به خدا می دانید که این شمشیر رسول خداست که بر کمر دارم؟
گفتند: آری به خدا.
گفت: پس چرا ریختن خون مرا حلال کرده اید؟ هرچند اختیار حوض کوثر دست پدر من است و مردانی را مانند شتران رانده شده از آب، از کنار حوض کوثر خواهد راند و پرچم حمد در روز قیامت در دست اوست.
گفتند: همه اینها را که گفتی ما می دانیم ولی با این همه دست از تو برنداریم تا تشنه جان دهی.
نامه عبیدالله بن زیاد
حسین که این خطبه را خواند دختران و خواهرش زینب گریه و ناله سر دادند و سیلی به صورت خود زدند و صدایشان به ضجه بلند شد.
حسین برادرش عباس و فرزندش علی را به سمت زنان فرستاد و دستور دارد که زنان را ساکت کنند و اظهار داشت: به جان خودم قسم که گریه های فراوانی در پیش دارند.
راوی می گوید نامه ای از عبیدالله بن زیاد به عمر سعد رسید که دستور داده بود هر چه زودتر جنگ را شروع کند و مسامحه نکند.
دست رد به سینه شمر
با رسیدن این نامه، لشکر کوفه سوار شد و به طرف حسین حرکت کرد. شمر بن ذی الجوشن آمد و صدا زد: خواهرزاده های من عبدالله، جعفر، عباس و عثمان کجایند؟
حسین فرمود: جوابش را بدهید؛ هر چند فاسق است ولی از دایی های شماست.
شمر را گفتند چه کار داری؟
گفت: شما در امانید. خودتان را به خاطر برادرتان حسین به کشتن ندهید و از امیرالمومنین یزید فرمان برید.
عباس بن علی صدا زد: هر دو دستت بریده باد و لعنت بر آن امانی که برای ما آورده ای. ای دشمن خدا به ما پیشنهاد می کنی از برادر و مولای خود دست برداریم و سر به فرمان ملعونان و ملعون زادگان فرود آوریم؟
شمر که این پاسخ را شنید خشمناک به سمت لشکر خود بازگشت.
درخواست حسین(ع) از عباس(ع)
حسین چون دید مردم حریص اند تا هر چه زودتر جنگ را شروع کنند به برادرش عباس اظهار داشت: اگر می توانی امروز اینان را از جنگ منصرف کنی، بکن. شاید امشب در پیشگاه الهی به نماز بایستیم که خدا می داند من نمازگزاردن و قرآن خواندن را دوست دارم.
عباس، خواسته حضرت را پیشنهاد کرد اما عمر بن سعد از پذیرفتنش سرباز زد.
عمرو بن حجاج زبیدی اظهار داشت: به خدا قسم اگر دشمن ما از دیلم بود و چنین پیشنهادی می کرد، ما می پذیرفتیم تا چه رسد بر اینان که اولاد پیامبرند.
پس از این گفتار، پیشنهاد را پذیرفتند.
راوی می گوید حسین بر زمین نشست و به خواب رفت.
منبع: لهوف، سید بن طاووس، مترجم: سیداحمد فهری زنجانی
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب