میلاد مبارك در ماه میهمانی
جاوید شو: دریای علم علوی و حلم و عصمت فاطمی در هم آمیخت و در نیمه ماه ضیافت الهی از این بحر بی کران لوءلوء زیبای حسنی بر کهکشان هستی درخشید.
آن هنگام که نور تابان شمس علوی بر ماه تمام فاطمی افتاد آیینه تمام نمای حُسن و کمال و جمال، حُسن دلارای بهشتی خصالِ مجتبی را در رمضان الکریم به پدر خاک و مادر آب چشم روشنی داد.
ماه تمام در نیمه ماه آمد و مدینه را به قنداقه نور کریم آل طه و سرور جوانان اهل بهشت روشن کرد تا با قدوم سفره دار عالم به نام سبط اکبر رسول خدا همه نیازمندان و دردمندان عالم را غرق شادی و امید کند.
سیدِ زکی، مجتبای کرم، حُسن یوسف، خُلق خوش محمدی، سلوک بذل و بخشش و سخاوت ام المومنین، صولت حیدری و عصمت فاطمی در هیبت سبزپوش مدینه تجلی یافت تا عالمیان بدانند صاحب صلح حسنی هموارگر قیام حسینی است.
امام حسن (ع) مولود رمضان به اعتراف شیعه و سنی یکی از پنج شخصیت عظیم الشان اصحاب کسا و شان نزول آیه شریفه تطهیر است که حتی خداوند به وجود جمال دلارای حضرتش و سیدالشهدا بهشت را زینت داد.
نامت حسن، رسمت حسن، یادگارت احلی من العسل، زیباترین شجره معطر حیدری تو در مسلک فاطمی و نبوت احمدی است که جهانیان را از عطر و گلاب کرامت و سخاوت علویت در سفره داری و مهربانی مدهوش و مشتاق کرده است.
سلام بر تو ای همه خوبی و صفا، ای همه مهر و وفا، سلام بر تو ای غریب مدینه که آوازه خلق خوشت حتی دشنام دهنده و ناسزا گوینده به تو را بر سر سفره ادب و عشق و محبت و سلامت نشاند.
سلام بر تو ای نور چشم زهرا(س) که کویر تشنه جان های خسته و مسکین از دریای کرامت و بخشندگیت سیراب می شود، سلام بر تو که ۲۵ بار پیاده و سواره حج بیت الله را در حریم حرم عشق کردی، سلام بر تو ای حجت خدا و ای برگزیده حق که سه بار اموالت را بخشیدی، سلام بر تو سید جوانان بهشت، سلام بر برادر حسین(ع) و سلام بر حسن مجتبی(ع) که همه ما از سفره سخاوت و کرامت و محبت بی نظیرت خیر و برکت و عزت را لقمه می گیریم.
انتخاب نام حسن از جانب خداوند
پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با تبریک میلاد امام حسن(ع) بعنوان دومین امام شیعیان اظهار داشت که سخنان خویش را درباره شخصیتی که در زمان خود به نحو احسن توانست گردونه هدایت را به نحوه عالی بچرخاند و یک نقش نمونه و بی بدیلی را باتوجه به ماجراهای به وجود آمده سیاسی اعتقادی آن زمان بعد از رحلت خاتم الانبیاء (ص) بخصوص بعد از شهادت پدر بزرگوارشان ایفا کند در سه مبحث ولادت، فضایل و شخصیت حضرت و مسایل سیاسی اعتقادی و موضع این امام همام بیان می کند.
مجید زجاجی مجرد ضمن اشاره به اینکه سخن گفتن درباره امام حسن (ع) که پدر بزرگوارش ولی الله الاعظم امیرالمومنین(ع) و مادر بزرگوارشان صدیقه طاهره سیده زنان جهان از اول تا آخرین است وقت زیاد و تحلیل های گوناگونی نیاز دارد، اضافه کرد: ولادت آن حضرت در شب نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در مدینه واقع شد، البته برخی هم سال دوم را گفتند.
وی با استناد به روایت نامگذاری امام حسن(ع) از زنده یاد ابن بابویه ملقب به شیخ صدوق از بزرگان و محدثان بزرگان اسلام به نقل از امام زین العابدین(ع) به سندهای معتبر که وقتی این آقازاده به دنیا آمدند حضرت زهرا(س) بر امام علی(ع) و آن حضرت از رسول الله در نامگذاری سبقت نگرفتند، عنوان کرد: زمانی که این مولود مبارک را پیچیده در جامه سفید برای تعیین نامگذاری محضر آقا رسول الله بردند، پیامبر اکرم هم به امام علی(ع) فرمودند که من در این کار بر حق تعالی سبقت نمی گیرم.
به گفته وی، پروردگار در این هنگام به جبرییل امر کرد که برای محمد(ص) پسری متولد شده است، به زمین برو و سلام مرا با تهنیت به او برسان و بفرما که علی نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است پس نام او اسم پسر هارون «شبر» یعنی به زبان عربی "حسن" است.
استاد تاریخ اسلام، نامگذاری امام حسن(ع) از جانب خداوند را یکی از فضایل بسیار بزرگ و با اهمیت دانست و اظهار داشت: ابومحمد کنیه آن حضرت و القابی همچون حجت، امین، زکی و مجتبی و زاهد از لقب های امام دوم شیعیان است.
زجاجی مجرد ضمن اشاره به سند زنده یاد کلینی به نقل از امام رضا(ع) عنوان کرد: وقتی امام حسن(ع) متولد شد، جبرییل در روز هفتم میلاد برای تهنیت و نامگذاری فرود آمد و فرمود که سرش را بتراشید و عقیقه برایش قربانی و به فقرا هدیه کنید.
وی با اشاره به اینکه سیمای جذاب امام مجتبی(ع) افزون بر زیبایی ظاهری مبین زیبایی معنوی آن حضرت هم بود، اضافه کرد: زنده یاد شیخ جلیل علی بن عیسی بهاءالدین اربلی محدّث، مورّخ، ادیب و شاعر شیعی قرن هفتم در کتاب "کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة(ع)" درباره شکل ظاهری امام حسن مجتبی(ع) نوشته است آن حضرت سرخ و سفید، دارای چشمان بسیار سیاه و گشاده، گونه های هموار بدون برآمدگی، ریش انبوه، موی سر مجعد که بلند می گذاشت و بدن مبارکش در نهایت لطافت بود و بسیار خضاب (حنا گذاشتن) می کرد.
به گفته وی، همینطور از امام علی(ع) روایت شده است که امام حسن(ع) از سر تا به سینه به حضرت رسالت شبیه بود.
مکارم اخلاق و فضایل امام حسن(ع)
استاد حوزه و دانشگاه، امام مجتبی(ع) را یک مولودِ مایه برکت برای اسلام و امت دانست و اضافه کرد: علی بن عیسی اربلی در کتاب "کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة(ع)" در بخش دوم حدیث درباره مکارم اخلاق و فضایل امام حسن(ع) گفته است که پیامبر اکرم(ص) می فرمایند "هر که مرا دوست بدارد باید حسن را هم دوست بدارد".
زجاجی مجرد با تکیه بر اینکه امام حسن(ع) بارها و بارها بر دوش و دامن پیامبر می نشست، افزود: رسول خدا دهانش را بر دهان امام حسن(ع) می گذاشت و تا سه بار می فرمود خداوندا من حسن را و دوست او را هم دوست می دارم.
وی با تکیه بر این روایت شیخ صدوق به نقل از امام صادق(ع) را که از پدرانش درباره اخلاق و رفتار امام حسن نقل کردند، اظهار داشت: آن حضرت فرمودند که عبادت و زهد امام حسن(ع) در زمان خود از همه مردم بیشتر و افضل بر همه آنان بود.
۲۵ حج خانه خدا و سه بار بخشش اموال
مبلغ دینی ضمن اشاره به تعدد سفرهای حج امام حسن(ع) و به روایتی نزدیک ۲۵ سفر به صورت سواره یا پیاده با پای برهنه آن حضرت اظهار داشت: امام مجتبی(ع) تمامی مسیر صعب العبور و سنگلاخ ۴۰۰ تا ۴۲۰ کیلومتری امروز میان مکه و مدینه را با پای برهنه می پیمود و حتی اگر مرکب برای حضرت می آوردند سوار نمی شد، چون که بر پایه روایت ها معتقد بود بالاترین عمل سخت ترین آن است.
وی افزود: امام حسن(ع) با یاد مرگ، قبر و گذشتن از اینها گریه و زاری و فریاد می کرد به حدی که مضطرب به خود می پیچید و از خدا بهشت را مسالت و از آتش جهنم استعاذه(پناه بردن) می کرد.
زجانی مجرد با اشاره به اینکه هر گاه امام مجتبی(ع) آیه "یا ایها الذین آمنوا" را می شنید لبیک، اللهم لبیک را تلاوت می کرد، خاطرنشان کرد: آن حضرت سه بار ثروت خویش را تقسیم کرد و نصف آنرا برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشید.
مولف کتاب احلی من العسل با تکیه بر نفس کار بخشش اموال از جانب امام حسن(ع) عنوان کرد: چه کسی این گونه می آید و داشته های خویش را به خاطر خدا به این شکل با فقرا تقسیم می کند؛ آیا درسی از این بالاتر برای پیروان امام حسن وجود دارد؟
حلم و صبر و مهربانی که دشمنش را هم ادب کرد
زجاجی مجرد با یادآوری حلم، صبر و مهربانی و خوش اخلاقی امام حسن(ع) اظهار داشت: روزی مردی از شام به حضرت رسید، به ایشان دشنام داد، حضرت سکوت کرد سپس فرمود: "تو در این شهر غریب هستی، اگر منزل نداری، منزل ما متعلق به تو است، اگر بدهکاری من بدهی تو را قبول می کنم، اگر گرسنه ای تو را سیر می کنم، اگر لباس نداری تو را لباس می پوشانم و اگر حاجتی داری حاجتد را می دهم" و وقتی مرد این برخورد حلم گونه و مهربانانه امام را دید عوض شد و گفت تو خلیفه خدا هستی.
وی، عطر زدن، لباس های زیبا پوشیدن و نشستن امام حسن(ع) با فقرا را از دیگر خصایص برجسته و سجایای اخلاقی این امام همام برشمرد و اضافه کرد: آن حضرت در بین مردم بود، به هیچ وجه از مردم فاصله نمی گرفت و تمامی مردم برایش یکسان بودند و بینشان فرقی نمی گذاشت به صورتی که حتی اگر دشمن هم می آمد به او می بخشید.
امام نسبت به مسایل سیاسی اجتماعی بی تفاوت نبود
استاد تاریخ اسلام با تبیین توجه امام حسن(ع) به تمامی مبحث ها حتی نسبت به طبیعت، حیوانات، جامعه و نسبت به مسایل سیاسی اجتماعی عنوان کرد: در حدیثی از علامه مجلسی(ره) و برخی کتاب های معتبر نقل شده است که روزی جناب امام حسن(ع) طعام میل می فرمود در حالیکه سگی هم پیش رویش بود آن حضرت یک لقمه به این حیوان می داد و یک لقمه خود در دهان مبارک می گذاشت، یکی از اصحابش گفتند اجازه می دهید حیوان را از طعام شما دور کنم، فرمودند بگذارید باشد من از خداوند عزوجل حیا می کنم که صاحب روحی در روی من نظر دارد و من چیزی بخورم و به او نخورانم.
زجاجی مجرد درباره رفتار امام حسن(ع) با یکی از غلامانش هم که مرتکب خیانت و مستوجب عقوبتب شده بود و رو به امام حسن(ع) والکاظمین الغیظ، و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین را گفت، خاطرنشان کرد: آن حضرت با این سخنان غلام فرمود کظم غیض و تو را عفو کردم، از تقصیرت گذشتم، تو را آزاد و حتی مبلغی برایت مقرر کردم؛ به راستی آیا در واقع میتوان چنین امام و شخصیتی را در دنیا پیدا کرد، ازاین رو تمامی مسلمانان و مومنان باید شاد باشند که چنین رهبر دینی از ایمه (پیشوایان) آنان متولد می شود و چنین آقایی را پیروی می کنند.
مسایل سیاسی اعتقادی و موضع امام حسن(ع)
وی ضمن اشاره به ۲ نگاه آگاه در زمانی که پدر بزرگوار امام حسن(ع) به شهادت رسیدند و آن حضرت مسئولیت امر را بعنوان جانشین به عهده گرفتند، اظهار داشت: یکی، نگاه سیستمی که از سقیفه بنی ساعده بوجود آمده بود و پس از کشته شدن خلیفه سوم با علی بن ابیطالب(ع) بیعت کردند و ماجرا بعد از سه جنگ جمل، صفین و نهروان به اینجا کشیده شد که آن حضرت به دست شخصی یا جریان نهروانی، خوارجی، کجروی ها و تفکرات غلط آنان به شهادت رسید و با همین سیستم هم امام مجتبی(ع) حاکم شد، اما سیستم دیگر اینست که ولایت انتصابی نه انتخابی و امام حسن(ع) امام است و احتیاج به بیعت ندارد که کسی با او بیعت بکند یا نکند و در مبحث کنونی جایی ندارد.
زجاجی مجرد اضافه کرد: شیخ صدوق و مفید و خیلی از عالمان نقل کردند که امام مجتبی(ع) بعد از شهادت پدر بزرگوارش، بر روی منبر خطبه ای خواند و این جملات را فرمود که ما حزب الله و عترت رسول خدا که از همه کس به آن حضرت نزدیک تر هستیم، ما اهل بیت(ع) رسالت که از گناهان و بدی ها مطهر هستیم، ما یکی از ۲ شی گرانبها (انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی) هستیم که حضرت رسالت به جای خود در بین امت به امانت گذاشت.
وی افزود: حضرت خطبه را این گونه ادامه داد و فرمود که از ما اطاعت کنید که اطاعت از ما از طرف خدا بر شما واجب شده و اطاعت از ما به اطاعت پیغمبر خدا مقرون شده است و این آیه را بازگو کرد "یا ایها الذین امنو اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم".
۲۰ سال توطئه و دسیسه معاویه در شام
زجاجی مجرد با تکیه بر توطئه های ۲۰ ساله معاویه و انواع دسیسه های حزب معاویه از زمانی که به شام رفته و در دوره خلیفه دوم، اضافه کرد: آنان در نهایت بعد از شهادت امام علی(ع) با دوچندان کردن توطئه ها همچون خریدن برخی با پول، از میان برداشتن برخی با زهر و کشتار و متوسل شدن به هر نوع مکر و حیله بگونه ای که حتی برخی فرماندهان لشکر امام حسن(ع) خویش را تسلیم می کردند اما آن حضرت با مدیریت الهی بالاترین پیروزی از جبنه اعتقادی اسلام ناب محمدی را در متن صلح نامه با معاویه قرارداد و در مفاد آن نوشت معاویه حق ندارد پس از خودش کسی را انتخاب نماید هر چند معاویه خلاف آن عمل کرد.
صلح امام حسن(ع) خط بطلانی بر مولودهای سقیفه بنی ساعده
وی با اشاره به اینکه صلح امام حسن(ع) خط بطلانی بر مولودهای سقیفه بنی ساعده زد اضافه کرد: امام با این صلحش آن رگه اسلام ناب را در لابه لای این همه خار و خاشاک نجات داد و سبب حفظ جان مومنان و پیشگیری از خونریزی شد؛ در روایت هم آمده است که چگونه آفتاب به زمین می تابد، صلح امام مجتبی(ع) هم مایه برکت است.
به گفته وی، برخی ها امر بر آنها مشتبه شده بود و مسیر را غلط می رفتند و حتی به امام اعتراض می کردند که امام در پاسخ آنان داستان حضرت خضر و موسی را گوشزد می کرد و می گفت آنگونه که خضر نبی مصلحت برخی موارد را می دانست و حضرت موسی(ع) از آن خبر نداشت، شما هم نمی دانید من چه کار بزرگی انجام دادم تا اسلام نو پا از بین نرود و با این صلح اصل اسلام باقی بماند.
زجاجی مجرد ضمن اشاره به وقوع صلح امام حسن(ع) ۶ ماه بعد از شهادت امیرالمومنین(ع) و بعد از آنکه معاویه با توطئه و دغل بازی حاکم شد، عنوان کرد: آن حضرت با اعوان و انصارش از کوفه به مدینه حرکت کردند و نزدیک ۱۰ سال گذشت تا اینکه بالاخره نتوانستند ایشان را تحمل کنند و با توطئه و تطمیع زن آن حضرت از جانب معاویه او را زهر خورانیدند و به شهادت رساندند.
وی اضافه کرد: حتی جریان های سیاسی ملحد و خطرناک بعد از شهادت امام حسن(ع) هم اجازه ندادند پیکر مطهرش کنار قبر پیامبر(ص) به خاک سپرده شود و با درگیری چوبه تیر بر جسم مبارکش نشاندند، اما درایت امام حسین(ع) توطئه آنان را خنثی و آن حضرت را در قبرستان بقیع دفن کرد.
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب