نظام بهرامی كمیل نوشت
نهضت سندسازی را متوقف كنید
به گزارش جاوید شو وضعیت امروز ما نشان داد، سند چشم انداز بیست سال کشور فایده ای دربر نداشته است، اما مسؤلان به جای درس گرفتن از آن تجربه ناموفق؛ به سرعت وارد مسابقه‌ی بزرگ تدوین سند و تصویب نقشه شدند.
به گزارش جاوید شو به نقل از مهر، نظام بهرامی کمیل، جامعه شناس و منتقد فرهنگی و نویسنده کتاب هایی چون «گونه شناسی روشنفکران ایرانی»، «نام باوری»، «نظریه رسانه ها: جامعه شناسی ارتباطات»، «حوزه های جامعه شناسی»، «بینش ها و نظریه های جامعه شناسی»، «بررسی نسبت فرهنگ با تغییرات جمعیتی» و… در تازه ترین یادداشت خود به نقد یکی از مدلها و الگوهای مدیریتی در کشور نشسته است. این یادداشت را در ادامه بخوانید:
ایرانیان از قدیم الایام ملت رجزخوانی بودند. حکایت ها و ضرب المثل های فراوانی در نقد این صفت ناشایست باقی مانده است. برای مثال اینکه می گویند: «حرف باد هواست» یا «دو صد گفته چون نیم کردار نیست»؛ اشاره به همین روحیه شعاری و رجزخوانی ما ایرانی ها دارد.
کافی است یک ساعت در اینترنت جست وجو کنید تا صدها سند، نقشه و الگو در حوزه های مختلف مدیریت کشور را پیدا کنید. از نخستین نمونه ها «سند چشم انداز بیست سال کشور» است که طبق آن قرار بود از زمان تصویب سند در سال ۱۳۸۴ تا بیست سال بعد یعنی در سال ۱۴۰۴ در خیلی از حوزه ها از رشد اقتصادی و رفاه عمومی تا حفظ کرامت انسانی در میان ۲۸ کشور منطقه پیشتاز باشیم. از آن دوره تابحال برخی کارشناسان با چسبیدن به این استدلال قشنگ که؛ «اگر ندانیم به کجا می رویم، به هر کجا برویم درست است.» زمینه شکل گیری نهضت سندسازی را کلید زده اند.
وضعیت امروز ما نشان داد، حرف باد هواست و با حلوا حلوا کردن کام کسی شیرین نمی گردد. اما به جای درس گرفتن از آن تجربه ناموفق؛ مسؤلان به سرعت وارد مسابقه‌ی بزرگ تدوین سند و تصویب نقشه شدند و نهضت عظیم سندسازی راه افتاد. فکر کردیم کشور را می توان با تدوین و تصویب سند اداره نماییم. آرزوها، شعارها و خواب و خیال ها را روی کاغذ مکتوب و ممهور کردیم.
نقشه علمی، نقشه مهندسی فرهنگی، الگوی ایرانی_ اسلامی پیشرفت، نقشه جامع علمی سلامت، نقشه راه افزایش بهره وری در صنعت نفت و گاز، نقشه جامع توسعه کارآفرینی، نقشه جامع دولت الکترونیک، نقشه جامع موسیقی و توسعه پایدار روستایی ملل راه ابریشم و… سند استراتژیک توسعه کشاورزی، سند توسعه روستایی، سند تحول نظام اداری، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، سند استراتژیک توسعه بهداشت و درمان، سند استراتژیک توسعه گردشگری، سند تحول راهبردی علم و فن آوری، سند جامع پدافند شهری، سند توسعه اطلاع رسانی، سند ارتقا وضعیت زنان و خانواده، سند استراتژیک توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی در نظام سلامت و صدها سند و نقشه دیگر تهیه و تصویب گردید. ناگفته نماند که برای تهیه هر سند و نقشه؛ هزاران ساعت کار کارشناسی و مبالغ هنگفتی صرف شده بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه از عدم تحقق اهداف نقشه جامع علمی نالید؛ اما به جای اینکه اصل مبحث را زیر سوال ببرد پیشنهاد کرد که بر مبنای شرایط و نیازهای جدید آن نقشه بازنویسی شود! کارشناسان خبره از تدوین حداقل هفتاد زیر سند در ذیل سند مهندسی فرهنگی خبر دادند و البته لزوم تهیه برش استانی هر سند را گوشزد کردند. ظاهراً اگر این سندها برای مردم آبی به همراه نداشت، برای یک عده نان خوبی داشت.
«سیاست های کلان» و «برنامه های توسعه» دست آویز این نهضت سندسازی شدند. دستگاه هایی هم که اختیار یا بودجه پیوستن به این نهضت را نداشتند بیکار ننشستند. آنها منتظر می ماندند تا شعار هر سال مشخص شود، آنگاه هر چه را که در عمل کم گذاشته بودند با حرف جبران می کردند. شعار سال را در سخنرانی ها تکرار و بر در و دیوار اداره پُر می کردند تا ثابت کنند این نهضت همه گیر شده و پابرجا می باشد.
نتیجه نهایی، نمونه ای بی نظیر از رجزخوانی و مدیریت شعاری در جهان است که افتخارش نصیب ما شده است. سی سال سندنویسی چه فایده ای داشت؟ چرا از گذشته درس نمی گیریم و این کار بیهوده را متوقف نمی نماییم.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب