برگزاری نشست ادبی مجازی در كانون خراسان های رضوی و جنوبی
سرودن شعر آخرین مرحله شاعرانگی ومراحل ابتدایی آن پرورش حواس است
به گزارش جاوید شو غلامرضابكتاش اظهار داشت: لازم است پیش از اینكه شعر بگوییم، شاعری را تمرین نماییم، نوشتن شعر آخرین مرحله شاعرانگی است و مراحل ابتدایی شعر گفتن پرورش حواس است.
به گزارش جاوید شو به نقل از مهر، انجمن ادبی آفتاب با محوریت داستان صد و دومین نشست خودرا كه به نقد و بررسی سه داستان «قمار یك مترسك» نوشته ی محمدجواد مهماندوست، «آكیلا» اثر زهرا بیژن یار و «كوله» به قلم فاطمه ارزه گر اختصاص داشت به صورت اینترنتی برگزار كرد.
در این جلسه ۲۵ عضو نوجوان به صورت مجازی با لیلا صبوحی نویسنده و مدرس داستان نویسی به بحث و گفت و گو پرداختند.
صبوحی بعد از شنیدن داستان «قمار یك مترسك» به اصل باورپذیری در داستان اشاره نمود و اظهار داشت: در داستان جادوگر شهر اوز، شخصیت مترسكی داریم كه راه می رود و رفتارهای انسانی از خود نشان می دهد، ولی مترسك در داستانی كه شنیدیم، تمامی خاصیت های یك مترسك در دنیای واقعی را دارد اما در نهایت، فعلی خارج از حیطه ی توصیف های عینی از او مشاهده می نماییم كه این با منطق باورپذیری در داستان تناقض دارد.
وی افزود: در این داستان گاهی می بینیم كه زبان با یك پراكندگی و بی نظمی همراه شده است و فعل ها بدون دلیل و توجیهی خاص از گذشته به حال و بالعكس جابجا می شوند.
این نویسنده با اشاره به این كه كلمه برای نویسنده یك ابزار مهم و كلیدی است، اضافه كرد: نویسنده باید در انتخاب كلمه ها و واژگان نهایت دقت را به كار گیرد.
صبوحی در ادامه نقد داستان «قمار یك مترسك» ایده ی خوب داستانی و اختتام بندی مناسب و غافلگیركننده را از خاصیت های این داستان دانست.
قصه ی «آكیلا» به قلم زهرا بیژن یار دومین داستانی بود كه فایل صوتی خوانش آن در انجمن مجازی به اشتراك گذاشته شد.
بر همین اساس، مهدی حیدری عضو انجمن ادبی آفتاب، در نقد این اثر اظهار داشت: به نظر نمی رسد كه دو شخصیت بلوچ، حین حرف زدن با روش نگارش نویسنده با یكدیگر گفت و گو كنند و اگر شخصیت ها با زبان و لحن بلوچی گفت و گو می كردند طبیعی تر جلوه می كرد.
یوسف لطفی نیا دیگر عضو انجمن داستان در ادامه نقد و بررسی داستان «آكیلا» افزود: تعداد واژگان بومی و ناآشنا در داستان سبب سردرگمی مخاطب می شود و پی جویی مخاطب در یافتن معانی واژگان موجب دلزدگی او شده و اسباب دیر فهمی در داستان را بوجود می آورد.
غزاله ناجی دیگر عضو انجمن نیز در مورد این داستان اظهار داشت: پس از شنیدن داستان از زبان نویسنده، بهتر از قبل متوجه موضوع داستان شدم ولی باید توجه كرد كه فایل صوتی داستان در دسترس همه ی مخاطبان نیست. به نظر من بهتر است كمی از توصیف ها كاسته شود، تا مخاطب راحت تر درون مایه ی اصلی داستان را متوجه شود.
كارشناس میهمان انجمن نیز درباره داستان «آكیلا» اظهار داشت: شكل نوشتن داستان های زهرا بیژن یار همیشه من را شگفت زده می كند و سطح كار او بالاتر است از حد توقع و انتظار من از دوستانی با این سن و سال است.
صبوحی تصریح كرد: در واقع ریزبینی، دقت در انتخاب سوژه، زبان و نوع نگاه ویژه او به شخصیت ها گاهی غبطه برانگیز می شود و این موجب خرسندی است. اما یك نكته در بیشتر داستان های زهرا به چشم می خورد كه گاهی مغفول می ماند و آن هم پیش بردن روند داستان است، به عبارتی، گاهی بار داستان به قدری سنگین می شود كه نیاز است برای فهم بهتر، داستان را چند بار بخوانیم و این برای همه ی مخاطبان امر راحتی نیست.
او در تكمیل گفته هایش در این زمینه افزود: درست است كه در روایت باید غیر مستقیم به موضوع اشاره نمود و كلاً غیرمستقیم گویی هنرمندانه تر است اما گاهی نویسنده به لبه مرز باریكی می رسد، كه در آن باید بین هنری بودن و مفهوم بودن، یكی را فدا بكند، در آنجا به نظر من قابل درك بودن اثر اهمیت بیشتری پیدا می كند.
مدرس داستان نویسی اشاره كرد شیوه ارائه ی صوتی داستان ها یا پادكست ها به فهم بهتر این گونه داستان ها كمك می نماید.
«كوله» آخرین داستان كوتاهی بود كه ازسوی فاطمه ارزه گر ارائه شد و بعد از ارائه نقدهای اعضای انجمن بر این اثر، صبوحی در نقد آن بیان داشت: داستان «كوله» در عین سادگی و روانی، داستان خوبی بود و شاید بتوان این داستان را به لحاظ سبك و سیاق، جز داستان های مینی مال محسوب كرد؛ یعنی خیلی فشرده روی موضوعی خاص تمركز و همان موضوع را بیان كرد.
نشست انجمن ادبی «راه زینه» كانون خراسان جنوبی مجازی برگزار شد
انجمن ادبی شعر و داستان راه زینه دهمین نشست خودرا با حضور غلامرضا بكتاش شاعر و نویسنده نام آشنای حوزه كودك و نوجوان به صورت مجازی برگزار كرد.
بر اساس این گزارش، این جلسه با حضور فعال مربیان و اعضای این انجمن همراه بود و برخی از اعضا به شعرخوانی پرداختند و آثار آنها از طرف بكتاش مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
بكتاش ضمن بررسی آثار اعضا، شعر را بیان گر حالات درونی شاعر دانست و اظهار داشت: لازم است پیش از اینكه شعر بگوییم، شاعری را تمرین نماییم، نوشتن شعر آخرین مرحله شاعرانگی است و مراحل ابتدایی شعر گفتن پرورش حواس است.
این شاعر كودك و نوجوان كاشف بودن و خوب دقت كردن را از خاصیت های شاعر دانست و اضافه كرد: یك شاعر باید اهل اندیشه خردگرا باشد و چیزی را كشف كند كه دیگران از دیدن، شنیدن و چشیدن آن عاجزند.
وی در آخر ضمن پاسخ به سوال های اعضا ابزار كار شاعر را پس از پرورش حواس، اندیشه در كلمات دانست و ادامه داد، شاعر به كلمات بار عاطفی می دهد و معنا می بخشد. اگر شاعری نتواند این كار را خوب انجام دهد شعر او نخ نما و كهنه خواهد بود.
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب