چرا تتو می كنید؟
جاوید شو: تتو دیگر خطوط آبی پخش شده زیر پوست چروكیده پیرمردها نیست و نه حتی نقش های پیچیده روی دست و بال فوتبالیست های خارجی یا خال های آبی كوچك روی چانه مادربزرگ ها. تتو یكی از رایج ترین خدمات آرایشگاه ها و سالن های زیبایی است. نه تنها خط لب و خط چشم و ابرو بلكه طرح های كوچك و بزرگ روی تن، دیگر اصلا عجیب نیست.
خیلی ها فكر می كنند تتو فقط برای «دیگران» است، مردان بیشتر از زنان تتو می كنند و دست ها و گردن و قسمت هایی كه پوشانده نمی شوند، بیشتر برای تتو محبوبیت دارند. گروه دیگری هم هستند كه دقیقا از سمت دیگر به ماجرا نگاه می كنند و تتو را روی قسمت هایی از پوست انجام می دهند كه خصوصی تر است و كمتر در چشم می آید.
بحث مشهور در مورد تتو، پاسخ به این سوال است كه «برای كی تتو می كنی؟» هنوز خیلی ها فكر می كنند هر تغییر و استفاده ای از «تن» حتما مخاطبی در بیرون دارد و آدم ها تتو می كنند تا «حرف» به دیگران بزنند یا چیزی را «نمایش» بدهند اما خیلی از كسانی كه تتو می كنند الزاما با این نظر موافق نیستند.
خانم چهل و چند ساله ای كه برای تتوی خط چشم به یك آرایشگاه رفته است، در مورد تصمیمش می گوید: «من خودم موافق كارهای افراطی و چیزهایی كه جلب توجه زیادی كند نیستم. سال ها دوست داشتم خط چشم داشته باشم اما چون دستم می لرزد و اعصابم ضعیف است نمی توانم همیشه خودم خط چشم بكشم. برای همین تصمیم گرفتم خط چشم تتو كنم.»
برای خیلی از مردم و بویژه آنها كه هنوز ۴۰ سالگی را رد نكرده اند، تتو چیزی بیشتر از این است. «نیلوفر» در اوایل ۳۰ سالگی در مورد تتوی كوچكی كه پشت كتفش دارد، می گوید: «یك بار در سفر با دوستی كه بسیار برایم عزیز بود، احساس كردیم دلمان می خواهد آن لحظه را كه در خیابان یك شهر شلوغ قدم می زدیم برای همیشه زنده نگه داریم. داشتیم فكر می كردیم كه چه راهی برای این كار هست كه از جلوی یك سالن تتو رد شدیم و برگشتیم یك طرح بسیار كوچك را هر دو در یك نقطه مشترك روی تنمان تتو كردیم تا آن لحظه را همیشه همراهمان داشته باشیم.»
«مانا» در مورد تجربه تتوهایش می گوید: «همیشه با مشكل نفس تنگی درگیر بودم و همین سبب شده بود خیلی ها مرا ماهی قزل آلا صدا كنند. وقتی آغاز به مسافرت كردم بیشتر احساس كردم كه به ماهی آزاد شبیه هستم و برای همین تصمیم گرفتم نقش یك ماهی روی تنم تتو كنم. دوست داشتم تتوهای بیشتری هم داشته باشم؛ تتویی كه زخم روی دستم را بپوشاند و همین طور تتویی كه حسی كه در مورد بدنم دارم را به من یادآوری كند اما فعلا به خاطر هزینه های این كار سراغشان نرفته ام. پیش از اینكه تتو كنم نگران بودم كه شاید نتوانم نقشی را برای همیشه روی تنم تحمل كنم اما پس از مدتی فهمیدم كه این نقش در واقع خود من است و حتی یك لحظه هم احساس نكردم كه اضافه است. واكنش بیشتر دوستانم مثبت بود. خودم هم نقش ماهی را دوست دارم.»
«محیا» هم در مورد تجربه تتو كردنش می گوید: «یك طرح روباه ساده را پیدا كردم كه خیلی دوستش داشتم و تصمیم داشتم آنرا روی مچ دستم تتو كنم اما چون نگران واكنش دیگران بودم تصمیم گرفتم آنرا روی پا تتو كنم كه جلوی چشم خودم باشد، نه دیگران.»
«نسرین» می گوید: «اولین بار وقتی تتوی یكی از دوستانم را دیدم فكر كردم كه دوست دارم من هم تتو داشته باشم و از آنجائیكه خیلی به سفر رفتن علاقه دارم و خیلی هم زیاد سفر می كنم، یك نقش قایق پیدا كردم كه روی مچ دستم تتو كنم. اول نگرانی ام این بود كه شاید در طولانی مدت دلم را بزند اما تصمیم گرفتم دل به دریا بزنم و این كار را انجام دهم. وقتی رفتم سر قراری كه برای تتو كردن گذاشته بودم، كلی طرح های جالب دیگر هم دیدم و از بین آنها یك ساعت شنی نظرم را گرفت. دیدم نزدیك چهل سالگی هستم و دوست دارم زمان را فریز كنم، برای همین ساعت شنی را روی دستم تتو كردم.»
«محمد» كه تاكنون سه بار تتو كرده معتقد است: «تتو راهی است به جهت اینكه آدم ها عقایدشان را روی بدنشان ثبت كنند. از همان وقتی كه ده یازده ساله بودم به تتو كردن علاقه داشتم. وقتی بزرگ تر شدم تصمیم گرفتم از تتو بعنوان راهی برای به خاطر سپردن مسائلی كه در ذهنم بود، تفكرات و عقیده هایم استفاده كنم. اوایل در مورد مسائل بهداشتی آن نگران بودم. پس از تحقیق متوجه شدم با تتو هم میگردد خون اهدا كرد و نگرانی ام برطرف شد. مساله بعدی این بود كه چون برادر كوچك تر از خودم دارم، خانواده ام نگران بودند كه تتوهای من روی برادرم تاثیر بگذارد، برای همین تصمیم گرفتم تتو را جایی انجام دهم كه خیلی در دید دیگران نباشد. یك نقشه جهان، یك خرس و یك سه نقطه، خالكوبی هایی است كه تاكنون انجام داده ام. نقش ها را هم برمبنای آن چیزی كه در ذهنم بود و مفاهیمی كه به من منتقل می كردند انتخاب كردم و با كمی تغییر آنها را با ذهنیت خودم سازگار كردم. بیشتر كسانی كه تتوهایم را دیدند از آنها خوششان آمد. خیلی ها در مورد مدلول این نقش ها از من می پرسند و من برمبنای اینكه آدمی كه سوال می كند چقدر به من نزدیك است، به سوالاتش جواب می دهم.»
«كاوه»، نقش یك كروكدیل و یك علامت قدیمی وایكینگی را روی تنش تتو كرده است و می گوید: «در آینده هم طرح های دیگری كه دوست داشته باشم تتو می كنم. هر تتویی برایم یك مدلول دارد. مثلا كروكدیل را برای این انتخاب كردم كه دوستانم برای مدت زیادی با اسم كروكدیل صدایم می كردند. طرح های دیگر را هم بر همین مبنا انتخاب می كنم.»
عده ای تصور می كنند كه تتو یا نقاشی روی بدن، رسمی بازمانده از دوران قبل از تمدن و راهی برای برقراری ارتباط با خود است و همانطور كه آدم های قبیله های اولیه با نقاشی روی تن، تعلق خودشان را به گروه ها و خانواده ها نشان می دادند، میگردد با تتو كردن افكار و آرزوها روی پوست تن راهی برای ارتباط با خود و پیشگیری از فراموش كردن چیزهایی كه برایمان مهم می باشد، پیدا كرد.
خیلی از كسانی كه برای نخستین بار تتو كردن را تجربه می كنند می گویند تتو كردن اعتیادآور است، حس حركت سوزن روی پوست چیزی است كه آدم مدام می خواهد دوباره به آن برگردد. همچون كسانی كه این طور فكر می كنند «رضا» است كه در مورد تتوهایش می گوید: «به نظرم در سال های اخیر نگاه خیلی ها به تتو تغییر كرده و دیگر از آن نگاه منفی كه به تتو وجود داشت خبری نیست. خیلی ها تتو یا پیرسینگ و چیزهایی مثل آنرا مختص یك گروه خاص از آدم ها یا یك جنسیت خاص می بینند در صورتیكه من با این تصورها موافق نیستم و برای همین تصمیم گرفتم تتو كنم. اما قبول دارم كه این تصمیم سختی است چون امكان دارد طرح، آدم را خسته كند. به جهت اینكه ذات تنوع طلبم موجب دلزدگی از طرحی كه انتخاب كردم نشود، تصمیم گرفتم یك طرح بسیار شخصی را تتو كنم كه آنقدر شخصی و درونی باشد كه خسته ام نكند. حدودا تمام كسانی كه تتوهایم را دیده اند به آنها علاقه مند شده اند و دوست داشته اند كه تتو داشته باشند. خیلی ها حتی از من می خواهند كه برایشان طرح انتخاب كنم اما جواب من این است كه طرح تتو باید كاملا شخصی باشد و هر كسی باید طرح مورد نظرش را خودش انتخاب كند».
در میان كسانی كه هنوز تتو نكرده اند هم خیلی ها هستند كه دوست دارند طرحی را روی تنشان خال كوبی كنند. جواب ها در مورد «علت» این علاقه مندی مختلف است. بعضی ها تتو را صرفا چیز قشنگی می دانند كه دوست دارند انجام دهند، بعضی ها تتو را راهی برای نشان دادن مالكیت بر بدنشان و تاكید بر اینكه اختیار رفتار با بدن در دست خودشان است، می دانند و عده ای هم تتو را راهی برای جاودانه كردن یك پیوند مشترك و یادآوری یك علاقه عنوان می كنند.
اما هنوز سوال هایی باقی است. اینكه طرح مناسب تتو را از كجا میگردد پیدا كرد و سپس اینكه به چه كسی میگردد آنقدر اعتماد كرد كه اجازه داد نقشی كه حدودا غیرقابل پاك شدن است را روی تن آدم نقاشی كند. در جواب سوال اول خیلی ها می گویند كه طرح مورد نظرشان را از ذهنیت خودشان برداشت كرده اند، از كتاب هایی كه خوانده اند یا تصاویری كه دیده اند. خیلی ها برای انتخاب طرح تتو به اینستاگرام و پینترست بازگشت می كنند و از بین طرح هایی كه بیشتر به خودشان نزدیك است، چیزی را انتخاب می كنند. انتخاب كسی كه تتو را انجام دهد هم مساله مهمی است. خیلی از كسانی كه تتو انجام داده اند یا می خواهند تتو كنند، ماه ها و حتی بیشتر از یك سال دنبال «هنرمند» مناسبی گشته اند كه هم بتوانند به او اعتماد كنند، هم نگرانی های بهداشتی نداشته باشند. دستمزد چنین هنرمندانی هم كم نیست، بدین سبب علاوه بر اینكه باید از «هنر» هنرمند مطمئن شد و از بهداشتی بودن لوازم و یك دفعه مصرف بودن سوزن هایش اطمینان حاصل كرد، باید در مورد قیمت هم به توافق رسید. همه اینها موجب میگردد پیدا كردن تتوكارها با وسواس همراه باشد. بیشتر كسانی كه در این گزارش مورد سوال قرار گرفته اند، گفته اند كه برای پیدا كردن تتوكار مناسب، ماه ها جست وجو كرده اند، سراغ سالن هایی رفته اند كه قبلا كار آنها را روی تن دوستانشان دیده اند و مطمئن شده اند كه می توانند تنشان را در اختیار آنها قرار دهند.
ایسنا - فاطمه كریمخان
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب