درسی كه می تواند برای محققان كشورمان نیز مفید باشد!
آموزه های استعفای رئیس استنفورد برای پژوهشگران بزرگ پرمشغله
به گزارش جاوید شو، ماجراهای استعفای رئیس دانشگاه استنفورد برای پژوهشگران ارشد پُرمشغله که اغلب سمت های اجرایی هم دارند، می تواند در نوع خود بسیار آموزنده باشد.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا و به نقل از نیچر، «مارک تسیر-لاوین»؛ (Marc Tessier-Lavigne) عصب شناس برجسته، هفته گذشته اعلام نمود که در ماه آگوست از سمت ریاست دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا کناره گیری می کند. این کناره گیری پس از آن صورت گرفت که بر مبنای یک تحقیق و بررسی، از شیوه نظارت و مدیریت آزمایشگاهی او انتقاد شد، اما وی از دستکاری داده ها تبرئه شد. این اعلامیه، یک داستان حماسی چندماهه را در بر می گیرد که پژوهشگران سراسر دنیا را درگیر خود کرد و سبب شد که مسؤلان لابراتوار ها شیوه های نظارتی خویش را زیر سوال ببرند و گفتگوها در مورد فرهنگ آزمایشگاهی و مسئولیت های پژوهشگران ارشد را تقویت کرد.
بررسی هایی که توسط هیئت امنای استنفورد انجام شد، نشان داد که افراد لابراتوار تسیر-لاوین، داده های دست کم چهار مقاله انتشار یافته در ارتباط با سال ۱۹۹۹ را دستکاری کرده اند و تسیر-لاوین را مسئول عدم اقدام «قاطعانه و صریح» برای اصلاح سوابق علمی دانسته اند.
«دونا ویلکاک» (Donna Wilcock)؛ عصب شناس دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا در ایندیاناپلیس، می گوید: این جنجال یک یادآوری آشکار کامل است که در نهایت همه چیز بر سر ما؛ بعنوان پژوهشگران اصلی می افتد و مسئولیت اصلی به عهده ما است. ما افرادی هستیم که نام خویش را روی تحقیقات می گذاریم و ما کسانی هستیم که منابع مالی آنرا تأمین می نماییم.
به همین دلیل «نیچر» به سراغ مسؤلان لابراتوار ها رفته و در مورد نحوه محافظت در مقابل سوءرفتارهای علمی در لابراتوار ها صحبت کرده است. اینکه زمانیکه اشتباهات یا تقلب ها مخفیانه رخ می دهد، چه باید کرد؟
ضرورت بررسی داده ها
گزارش تحقیق و بررسی که استنفورد سفارش داده بود، نشان داد که باآنکه تسیر-لاوین، شخصاً به تخلفات تحقیقاتی کمک نکرده است یا در زمان انتشار آنها از این تخلفات اطلاعی نداشته است؛ اما زمانیکه در ۴ دوره در طول ۲۰ سال، ادعاهایی در مورد صادقانه نبودن داده های این مقالات مطرح شده بود، او اقدام کافی برای پاسخ یا اصلاح آنها انجام نداده است.
در این بازه زمانی، تسیر- لاوین سمت های برجسته ای را بعنوان سرپرست تحقیقات در شرکت بیوتکنولوژی «ژن تک» (Genentech ) در سانفرانسیسکوی جنوبی کالیفرنیا و رئیس دانشگاه «راکفلر» در شهر نیویورک، پیش از این که رئیس استنفورد شود، داشت. او این موقعیت ها را هم زمان با اداره لابراتوار داشته است.
برخی افراد امکان ایفای نقش اجرایی ریاست و نظارت همزمان بر پژوهشها و اعضای تیم تحقیقاتی را زیر سوال برده اند. «هولدن تورپ» (Holden Thorp)؛ سردبیر خانواده مجلات «ساینس»، چندی قبل ستونی را منتشر نمود و در آن تصریح کرد که اداره یک لابراتوار یک مسئولیت تمام وقت است و از دانشگاه ها خواست که در استخدام پژوهشگران در نقش های اداری تجدیدنظر کنند، اگر آنها قصد دارند که این دو شغل را همزمان انجام دهند.
اداره یک لابراتوار یک مسئولیت تمام وقت است. در استخدام پژوهشگران در نقش های اداری تجدیدنظر کنید.
«الیزابت بیک» (Elisabeth Bik) مشاور برجسته صداقت و یکپارچگی تصاویر در سانفراسیسکو کالیفرنیا (فردی که جعلی بودن تصاویر علمی را بررسی می کند) که همچون افرادی است که به بی نظمی ها در کارهایی که تسیر-لاوین مشارکت داشته، اشاره نموده است. او هم با این مورد موافق است و می گوید: «چگونه می توانید دو کار را به درستی و با توجه کافی که مورد نیاز این مشاغل است، انجام دهید؟»
ویلکاک می گوید: اما اغلب از پژوهشگران خواسته می شود که در حین اداره لابراتوار خود، نقش های اداری داشته باشند و اغلب آنها در چنین سمت هایی، حتی اگر سطح پایین تری از ریاست دانشگاه داشته باشند، متهم به سوءرفتار پژوهشی نیستند. او می افزاید: این شانه خالی کردن از مسئولیت است. «مونیکا مک لمور» (Monica McLemore)؛ متخصص بهداشت باروری و حقوق و عدالت در دانشگاه واشنگتن سیاتل، می گوید: بخصوص پژوهشگران رنگین پوست اغلب برای تنوع بخشیدن به موسسات خود، نقش های اضافی را همزمان می پذیرند و از آنها انتظار می رود که همه آنها را انجام دهند.
ویلکاک می گوید: «این جنجال، اهمیت حضور بازرسان و محققان ارشد در لابراتوار های خود و میزبانی جلسات منظمی که در آن اعضای تیم پژوهشی بتوانند داده ها را بازنگری کنند، برجسته می کند». خط مشی او اینست که سوابق دقیقی را در آزمایشگاهش نگهداری کند، به این صورت که او مجموعه اسناد سختگیرانه ای دارد و به صورت منظم آنها را بازنگری می کند.
پذیرفتن شکست، با آغوش باز
این گزارش تسیر- لاوین را مقصر دانسته است، به علت اینکه او یک فرهنگ آزمایشگاهی بوجود آورده بود که «تکرار غیرمعمول» داده های نادرست را پرورش می داد. باآنکه چندین نفر از همکاران سابق پسادکتری او، از تسیر- لاوین بسیار سخن گفتند، برخی افراد فرهنگی را توصیف کردند که به «برندگان» یا افراد تیم که نتایج مطلوبی به دست آورده بودند، جایزه می داد و «بازندگان» را کوچک و خفیف می کرد.
گاهی اوقات آزمایش ها جواب نمی دهند و فرضیه ها اغلب اشتباه هستند. وقتی این اتفاق می افتد، باید جشن گرفت. چونکه نتایج غیر منتظره می تواند درهای دیگری را باز کند.
«بیک» می گوید: این مورد با مشاهدات وی در مقالات مطابقت دارد؛ با عنایت به اینکه این بی نظمی ها چندین بار در طول یک دهه اتفاق افتاده است. او می گوید: «او تنها یک پسادکتری رند و دغل نبود».
ویلکاک می گوید: مهم می باشد که پژوهشگران ارشد به کارآموزان جدید و تازه کار تاکید کنند که گاهی اوقات آزمایش ها جواب نمی دهند و فرضیه ها اغلب اشتباه هستند. وقتی این اتفاق می افتد، باید جشن گرفت. چونکه نتایج غیر منتظره می تواند درهای دیگری را باز کند. او اضافه می کند: «علم در مورد تقویت کردن تعصب نیست. اشکالی ندارد که داده هایی را که انتظارش را داشتید، دریافت نکنید. اگر فضایی مثل «زودپز» در لابراتوار خود ایجاد کنید، خویش را برای شکست آماده کرده اید».
مک لمور می گوید: مسؤلان لابراتوار ها اغلب دانشمندان درخشانی هستند؛ اما همه آنها در مدیریت و آموزش افراد ماهر نیستند. این بدان معناست که موسسات باید در آموزش رهبری برای پژوهشگرانی که در مراحل اولیه کار خود یک لابراتوار راه اندازی می کنند، بیشتر سرمایه گذاری کنند.
تمایل داشتن به اصلاحات
حتی اگر مسؤلان لابراتوار ها تمام تدابیر امنیتی را انجام داده باشند، باز هم امکان دارد که مشکلاتی در مورد داده ها و حتی سوءرفتار ایجاد شود. «بیک» می گوید: چیزی که مهم می باشد اینست که رئیس لابراتوار در چنین موقعیت هایی مسئولیت این اتفاق را بپذیرد و قاطعانه در اطلاع دادن به مجلات عمل کند. «کیم بارِت» (Kim Barrett)؛ معاون پژوهشی دانشکده پزشکی دیویس دانشگاه کالیفرنیا می گوید: تصحیح سوابق علمی «نشان شرم» نیست. این بخشی از راهی است که علم باید بپیماید.
اما وظیفه شروع این فرایند به عهده پژوهشگران است. گزارش تحقیق و بررسی این مورد می گوید: بدون «تمایل مناسب» برای اصلاحات، «سرشت خودتصحیح گری فرایند علمی که اغلب ادعا می شود، اتفاق نمی افتد». مجلات هم باید بموقع به این بازرسی ها پاسخ دهند.«بارِت» می گوید: واکنش برخی مجلات در حماسه تسیر-لاوین، آن طور که بنظر می رسید، نبود.
تصحیح سوابق علمی «نشان شرم» نیست. این بخشی از راهی است که علم باید بپیماید.
در سال ۲۰۱۵ تسیر-لاوین اصلاحاتی را به مجله های «سل» (Cell) و «ساینس» (Science) عرضه کرد، اما ساینس آنها را به علت وجود یک خطای ویرایشی منتشر نکرد و مجله سل هم دریافت که این اصلاحات غیر ضروری می باشد. هر دوی این مجلات در دسامبر گذشته، بعد از گزارش روزنامه دانشجویی «The Stanford Daily»، «ابراز نگرانی» (expressions of concern) را به این مقالات اضافه کردند و نگرانی های خویش را در مورد لابراتوار تسیر-لاوین تجدید کردند. (ابراز نگرانی یا expressions of concern؛ اطلاعیه است که یک نشریه برای یک مقاله منتشر می کند و اخطار می دهد که امکان دارد حاوی اشتباه و یا غیرقابل اعتماد باشد).
تسیر-لاوین همینطور در آن زمان این مورد را از مجلات پیگیری نکرد. حالا او می خواهد مقاله انتشار یافته در مجله cell و دو مقاله منتشرشده در مجله ساینس را پس بگیرد (ریترکت کند) و دو مقاله انتشار یافته در نیچر را هم تصحیح کند. یکی از سخنگویان نیچر در اینباره می گوید: ما درحال بررسی دقیق این گزارش هستیم و برای اطمینان از درستی سوابق علمی، مناسب ترین اقدام را پیگیری خواهیم کرد. (تیم خبری نیچر مستقل از تیم مجله نیچر است.)
مک لمور می گوید: وقتی مقالات به سرعت اصلاح یا پس گرفته نمی شوند، عواقب جدی برای جامعه پژوهشی و بخصوص برای افرادی که در شروع کار خود هستند، به همراه خواهد داشت. او می گوید: مقالات تسیر-لاوین که در نهایت دارای مشکل در نظر گرفته شده اند، در مجموع هزاران بار مورد استناد قرار گرفته اند. به این مفهوم است که دانشمندان زمان و منابع را صرف انجام پژوهش هایی کردند که ریشه در داده های جعلی داشتند. «همه ما زمانیکه علم خویش را درست نمی دانیم، رنج می بریم».
منبع: javidsho.ir
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب