مروری بر نتایج یك پژوهش؛
آیا تا سال 1404، نیروی پرستار كافی داریم؟
پرستاران، بازوان اصلی سیستم سلامت و مراقبت های درمانی هر كشوری هستند كه بایستی همیشه از توجه ویژه ای برخوردار باشند. پژوهشگران كشور در یك مطالعه پژوهشی نشان داده اند كه كشور ما تا پنج سال آینده، درباب تامین پرستار كافی با مشكلاتی مواجه می باشد.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا، نیروی کار یک عامل مهم در عملکرد نظام سلامت است. برای داشتن یک نظام سلامت کارا، تعداد نیروی کار کافی و نسبت بهینه آنها لازم است تا از این طریق اطمینان حاصل شود انگیزه کافی برای انجام وظایف خودرا دارند. پرستاران به لحاظ بیشترین ارتباطی که در ارائه مراقبت های مستقیم و مستمر به بیماران دارند بعنوان بزرگ ترین گروه ارائه دهنده خدمات و مراقبت های بهداشتی درمانی شناخته می شوند و برنامه ریزی مناسب بمنظور تامین تعداد کافی این نیروها از اهمیت قابل توجهی برخوردارست. عدم تعادل بین عرضه و تقاضای پرستار منجر به کمبود و یا مازاد آن می شود.
بگفته متخصصان، کمبود پرستار از چالش های جهانی است که هم کشورهای توسعه یافته و هم کشورهای در حال توسعه وجود دارد. کمبود پرستار علاوه بر تأثیراتی که بر مراقبت از بیماران دارد و موجب کاهش کیفیت مراقبت سلامت می شود تأثیرات فراوانی بر پرستاران هم ازنظر جسمی و هم روانی دارد و در این میان، یکی از اصلی ترین آنها، بحث اخلاق و پریشانی اخلاقی است که مشکلات فراوانی ازجمله ترک شغل و فرسودگی شغلی را به دنبال خواهد داشت.
پرستارانی که در سیستمی با کمبود نیرو کار می کنند، استرس بیشتر و بارکاری بیشتری را متحمل می شوند، برهمین اساس نه فقط به سبب بارکاری بلکه به سبب پرداخت کم، تجهیزات و نظارت ناکافی، گرفتار پریشانی اخلاقی می شوند.
این موضوع، توسط یکی از پژوهشگران دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار مورد توجه قرار گرفته تا درباب آن پژوهشی را به انجام رساند. در این پژوهش عوامل تعیین کننده نیاز به نیروی کار پرستاری و پیش بینی تعداد پرستار مورد نیاز در بیمارستان های دولتی ایران مورد ارزیابی واقع شده است.
در این تحقیق، برمبنای عوامل مختلف، تعداد پرستار مورد نیاز تا سال تا 1404 پیش بینی و برآورد شده است. بدین منظور پژوهشگران داده های تولید ناخالص داخلی سرانه، نسبت پرداخت از جیب برای مخارج سلامت به کل مخارج سلامت، نسبت افراد بالای 65 سال به افراد 65-14 سال را از پایگاه داده ای بانک جهانی و داده های تعداد پرستار و تخت بیمارستان را از سالنامه های آماری سالهای مختلف مرکز آمار ایران استخراج کردند.
طبق یافته های این تحقیق، تولید ناخالص داخلی و نسبت افراد بالای 65 سال به افراد 65-14 تأثیر مثبت و نسبت پرداخت از جیب برای مخارج سلامت به کل مخارج سلامت تأثیر منفی بر تقاضای پرستار دارند.
همین طور بر طبق این یافته ها، کشور ما تا سال 1404 با کمبود پرستار مواجه خواهد بود، پس سیاست ها و برنامه هایی برای کاهش این کمبود لازم است و در این راستا افزایش تولید ناخالص داخلی و نرخ استخدامی، مشوق های قوی و قراردادهای استخدامی انعطاف پذیر جهت جلوگیری از بازنشستگی زودهنگام پرستاران پیشنهاد شده است.
در این خصوص، مهدی شهرکی، پژوهشگر دانشکده مدیریت و علوم انسانی دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار می گوید: «تعداد پرستاران بیمارستان های دولتی به ازای هزار نفر در سال 1373 برابر با حدود 0.2 نفر بود که در سال 1396 به 1.12 رسید. همین طور مقدار پیش بینی تقاضای پرستار بیشتر از مقدار پیش بینی عرضه پرستار طی سالهای 1404 -1397 بوده است».
بگفته این پژوهشگر، «میانگین پیش بینی عرضه و تقاضای پرستار طی این دوره به ترتیب برابر با 1.16 و 1.33 پرستار به ازای 1000 نفر بود که بدین ترتیب، به میزان حدود 0.17 کمبود پرستار به ازای 1000 وجود خواهد داشت».
یافته های این پژوهش حاکی از آن هستند که تولید ناخالص داخلی، نسبت سالمندی و نسبت پرداخت از جیب از مهم ترین عوامل تعیین کننده تقاضای پرستار در دانشگاه های علوم پزشکی ایران هستند و همین طور تا سال 1404 ما با کمبود پرستار مواجه خواهیم بود.
به بیان شهرکی، «با توجه به این که کمبود پرستار، کاهش کیفیت مراقبت از بیماران، افزایش بارکاری، فرسودگی، ترک از شغل و پریشانی اخلاق را در بردارد طرح ریزی سیاست ها و برنامه هایی برای کاهش این کمبود ضروری است».
این یافته های علمی پژوهشی که بر اهمیت تامین نیروی کافی پرستار در کشور تاکید دارند و بدون شک با درگیر شدن کشورمان با بلای کرونا، اهمیتی بیش ازپیش یافته اند، در دوماهنامه علمی پژوهشی «پرستاری ایران» وابسته به مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران انتشار یافته اند.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب