یادداشت های مأموریت فرهنگی در قرقیزستان- ۱۱
نوستالژی آزادی از دیار غربت
به گزارش جاوید شو یازدهمین قسمت از سلسله یادداشت های پرویز قاسمی، رایزن فرهنگی ایران در قرقیزستان به دلنوشته او درباب آزادی اختصاص دارد.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ_پرویز قاسمی: آزادی؛ شهیاد سابق؛ میدان خاطرات زیاد برای نسل دهه شصتی ها. البته زمانی که هنوز برج میلاد نبود و خیلی چیزهای دیگر هم نبود: اینترنت؛ تلگرام و واتساپ؛ مترو و بی آرتی و… ولی این آزادی همچنان سرو قامت در همانجا ایستاده است و خاطرات را یادآورمی شود. خاطراتی که خیلی ها دارند؛ در تصاویری که زیر برج آزادی و دور و اطرافش گرفته اند، تصاویری که در آلبوم های خانوادگی جا خوش کرده اند نه در حافظه گوشیها و هارد دیسک های امروزی.
دوران اوج آزادی زمان چاپ عکس بود از زاویه های مختلف تا بلکه از میان آنها یک عکسی بهتر در بیاید. بعد از تحویل نگاتیو به عکاسی؛ با چاشنی انتظار و دل نگرانی از اینکه کیفیت عکس ها چگونه خواهد بود؛ دو سه روز بعد آنها را تحویل می گرفتیم و هنوز بیرون نرفته از داخل عکاسی؛ در همانجا با حس و حالی خاص تصاویر چاپ شده را یکی بعد از دیگری نگاه می کردیم. یادآوری و مرور این لحظات و خاطرات که همه هم نسلان ما آنرا تجربه کرده اند جقدر شیرین و لذت بخش است.
یاد عکاسی «ایران فیلم» نزدیک میدان آزادی هم بخیر؛ که چقدر شلوغ و پر ترافیک بود برای چاپ تصاویری که غالباً مردم در میدان آزادی و اطرافش می گرفتند و در ظرف کمتر از یکساعت؛ عکس ها را تحویل مشتری هایش می داد.
درست است، یهو تکنولوژی به بازار آمد، همه چیز را با خود آورد ولی در کنارش خیلی چیز را هم با خود برد. تکنولوژی همه چیز را عوض کرد، رفاه آورد و راحتی را نیز، ولی شیرینی و حلاوت چیزهای گذشته و قدیمی دیگر بدست نمی آید.
یاد «آزادی» و میدانش و موزه داخلش بخیر. یاد راهپیمایی های عظیم منتهی به «میدان آزادی» هم بخیر. راهپیمایی هایی که در آنها مشت های محکمی بر دهان آمریکا و استکبار جهانی می زدیم و چقدرخوشحال بودیم. یاد پل استاد معین و پل شریف مشرف به میدان آزادی و طرفین خیابان آزادی هم بخیر، که چه سان در روزهای راهپیمایی از فراز آن می شد موج جمعیت شرکت کننده در راهپیمایی ها را مشاهده کرد و صحنه های زیبایی ازحماسه مردم تهران در راهپیمایی ها را در قاب دوربین ها به تصویرکشید و به جهانیان مخابره کرد.
یاد خدا بیامرز عمو غلامعباس هم بخیر که فکر می کنم نخستین بار با او رفتم آزادی برای راهپیمایی ۲۲ بهمن سالگرد پیروزی انقلاب. چه خبر بود میدان آزادی؟!، وای خدای من، جمعیت موج می زد از زن و مرد و پیر و جوان و کودک و خردسال و… همه آمده بودند و همچنان می آمدند و به اقیانوس بیکران ملت می پیوستند، از مسیرهای چندگانه راهپیمایی که شب قبلش صدا و سیما آن مسیرها را بارها و بارها در بخش های مختلف خبری اش بر مبنای اطلاعیه شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی نام برده بود:
مسیرشماره یک: مسجد امام حسین، میدان امام حسین، خیابان انقلاب، خیابان آزادی، میدان آزادی
مسیر شماره ۲: مسجد شهید اشرفی اصفهانی، بلوار مرزداران، خیابان صادقیه، میدان صادقیه، خیابان محمدعلی جناح، میدان آزادی
مسیرشماره ۳: مسجد امیرالمومنین، خیابان کارگر شمالی، میدان انقلاب، خیابان آزادی، میدان آزادی
مسیر شماره ۴:....
مسیرشماره ۵.:....
روزگاری داشتیم. روزگار اوج سخنرانی های پرشور مرحوم آیت الله … و دیگر شخصیت های بزرگ و برجسته انقلاب در راهپیمایی های میلیونی مردم تهران در میدان آزادی.
بله. همین «آزادی» که سخنش رفت، هم میدانش، هم استادیومش، مثل خود کلمه اش «آزادی» هماره دوست داشتنی است.
یاد آن ایام و روزگاران بخیر!
آذر ۹۸
بیشکک
منبع: javidsho.ir
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب