رژه نظامی با لباس محلی
جاوید شو: لباس اقوام مختلف ایران آنقدر جذابیت وتنوع فرم و رنگ دارد كه وقتی در هر مراسمی دیده یا استفاده می شود، جلب توجه می كند؛ حتی زمانی كه با آن مقابل هزاران دوربین رژه نظامی می روند.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا، آنچه در اولین روز از هفته دفاع مقدس در رژه نظامی و گرامیداشت آغاز این هفته در بین رژه یگان پیاده نیروهای مسلح و ارتش مورد توجه قرار نگرفت، رژه یگان های بسیج عشایری اقوام ایرانی با لباس و آرایش محلی و در دست داشتن سلاح های نفری با صورت بندی مناسب و كلاسیك از مقابل جایگاه بود.
اقوام عرب خوزستان، كرد، سیستان و بلوچستان، لُرلرستان و چهار محال و بختیاری، بندرتركمن و چهار استان آذری زبان به ترتیب در مراسم آغاز هفته دفاع مقدس با لباس اقوام رژه نظامی رفتند.
پوشاك اقوام عرب
متداول ترین پوشاك عرب ها برای مردان لباس بلندی است كه به «ثوب» یا «دشداشه» معروف است كه بر تن می كنند و دستاری كه بر سر می گذارند و به آن «گتره» می گویند. دشداشه لباسی است یكسره و بلند تا مچ پا (بدون شلوار) و معمولا سفید رنگ است. دشداشه را بیشتر قدیمی ها در روستا می پوشند و نسل جدید ترجیح می دهند با لباس امروزی در میان جوامع و سایر هموطنان حاضر شوند.
پوشاك كردها
مردان كرد هم پیراهنی یقه گرد و حجم دار به نام كِراس به تن می كنند و روی آن كت دگمه داری كه شبیه اونیفورم های نظامی است، می پوشند. شلوار گشادی كه نزدیك دمپا تنگ می گردد و به شلوار كردی(دَمه قُپان) معروف است از مشخص ترین اجزای پوشاك كردها است. كردها سربندی شبیه عمامه كه منگوله دار است و به دور كلاهی پیچیده می گردد سر می كنند. در گذشته بستن قطاری از فشنگ ها و فانوسقه و خنجر بر شال كمر از مفاخر مردان كرد و جزئی از زیور پوشاك آنها به حساب می رفت. همینطور پاپوش كردها «كلاش» است كه تمام اجزای ساختار آن از طبیعت گرفته می گردد. این پاپوش بعنوان یك هنر دستی در شورای جهانی صنایع دستی به ثبت رسیده است.
پوشاك سیستان و بلوچستان
پوشاك مردان سیستان و بلوچستان در عین بعضی از تفاوت هایی كه دارد، اسم های محلی و متنوع منطقه خاص خویش را دارند. مردان در سیستان پیراهنی با عنوان «برچاك» می پوشند كه شامل پیراهنی بلند و گشاد تا پایین زانو است كه دو طرف آن چاك دارد. همینطور شلوار آن پرچین است كه برای دوخت آن 6 تا 8 متر پارچه نیاز است. همینطور آنها نیم تنه ای كه در اصطلاح محلی به آن جلیقه یا باسكت می گویند استفاده می نمایند. هم اكنون هم تن پوشی مثل كت روی پیراهن می پوشند كه در مناطق شهری و روستایی رواج دارد.
در بلوچستان هم پیراهن یا پیرام معمولی بر تن می كنند. پیرام را جامه یا جامگ می گفتند و برش و دوختن آن هنر زنان بلوچ بود. آنها پیراهن دیگر كه به پراخ آستین(فراخ آستین) معروف است، دارند. این پیراهن از دو تكه بالا تنه و دامن تشكیل شده است كه دامن گرد، گشاد و بلند آن تا زانو می رسد. آستین آن بلند و لبه آستین كلوش است كه در گذشته در مراسم جشن استفاده می شده است. شلوار مردان بلوچ هم مانند مردان سیستان پرچین است.
پوشاك لرها
پوشاك لُرها بخصوص بویر احمدی ها و بختیاری ها در گذشته خصوصیت خاصی داشت كه بتدریج بعد از اصلاحات حكومت رضا شاه كمرنگ تر شده است. پوشش مردان لر شامل كلاه نمدی، پیراهن ساده و شلوار گشادی به نام تُمبون و كفش هایی به نام گیوه است. یكی از تن پوش هایی كه مردان لر بختیاری را از دیگران متمایز می كند، جامه ای بی آستین به نام چوقا(چوخا) است كه بلندی آن تا زانو و از جنس پشم سفید با راه راه های سیاه عمود است.
پوشاك بندر تركمن
لباس اصیل تركمن ها هم ردای بلندی بوده كه از ابریشم دوخته می گردد و تا زیرزانوان می رسید و «دُون» نام دارد. دون بنا به رنگ و نوع بافت دو نوع است اما معمول است از ابریشم كاملا قرمز رنگ دوخته شود. روی كمر دُون، كمربندی از شال (گاه آراسته به نقره) می بستند كه به آن قوشاق یا «تورمه شال» می گویند. اوچمك یا سیلكمه هم همان پوستینی است كه در هوای سرد استفاده می گردد و بنا به نوع پوستی كه از آن تهیه می شود، انواع مختلف دارد.
پوشاك آذری ها
تا پیش از مبحث كشف حجاب به وسیله رضاخان پوشاك مردان آذربایجان هم شامل كوینك (پیراهن) سفید آستین دار با یقه ای گرد یا آخوندی بود. یكی از تن پوش های مردان، همان كت های بلند دوره قاجار بود كه در زبان تركی محلی (آرخالیق یا بؤزمَلی دُن) نامیده می شد. در گذشته كفش معمولی مردان هم از گالش و چاروق بود كه نوع دوم از پوست احشامی مانند گاو میش تهیه می شد. همینطور از سرپوش هایی مانند عرقچین و یؤن بورك (كلاهی از جنس الیاف پشم گوسفند) استفاده می كردند.
لباس اقوام متعلق به نظامیان بوده است
اما لیدا فتحی- عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور- كه اعتقاد دارد لباس اقوام متعلق به نظامیان بوده است، در این باره به ایسنا توضیح داد: لباس ها از دوران مادها، هخامنشیان و ساسانیان و در دوران اسلامی ازصفویه تا قاجار كه تحت تاثیر لباس های غربی قرار گرفتند، تداوم لباس ادوار ما هستند.
او لباس هایی كه در رژه نظامی مورد استفاده قرار گرفتند را در اصل متعلق به نظامیان دانست و اضافه كرد: لباس هخامنشیان كه در نقش برجسته ها هم ثبت شده اند، لباس ساسانیان و لباس دوران اسلامی كه در نگارگری ها می بینیم نظامیان به تن می كردند و اصلا لباس مردم عادی تصویر نشده است.
این مدرس طراحی لباس و گرافیك درباره اینكه چرا تصویری از لباس مردم عامی آن زمان نمی بینیم، افزود: به علت آنكه همیشه باید یك پادشاه از هنری حمایت می كرده تا آن ثبت گردد و آن هنر حتما درباری و تحت نظر پادشاه بوده است. لباسی كه مستقیم به پادشاه مربوط می شده هم لباس نظامی بوده است. اگر بخواهیم ریشه ای به لباس اقوام نگاه نماییم باید در مراسم نظامی مورد استفاده قرار بگیرد چونكه اصل آن نظامی بوده است و بعدها از نظر رنگ و فرم دست خوش تغییراتی شده است.
فتحی اظهار داشت: اگر دقت كنید لباس اقوام قشقایی هم به لباس هخامنشیان و ساسانیان نزدیك است چونكه محل زندگی این قوم پایتخت این دو حكومت بوده است. همینطور لباس كردهای كرمانشاه هم به لباس ساسانیان بسیار نزدیك است.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب